اثر محافظتی تمرین هوازی همراه با مکمل رزوراترول بر بیان برخی شاخص‌های آتروفی کاردیومیوسیت‌های رت‌های دیابتی

Abstract

مقدمه هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین هوازی همراه با مصرف رزوراترول بر بیان FOXO3a و MuRF1 بافت قلب رت­‌های نر دیابتی می‌باشد. مواد و روش‌­ها 40 سر رت نر ویستار، به طور تصادفی به گروه‌های کنترل- سالم (CN)، دیابت (DM)، دیابت-رزوراترول (RDM)، دیابت-تمرین هوازی (TDM)، دیابت-تمرین هوازی-رزوراترول (TRDM) تقسیم شدند. گروه‌های تمرینی به مدت 8 هفته برنامه تمرینی دویدن را روی تردمیل انجام دادند. به گروه‌های RDMو TRDM (20 میلی‌گرم/کیلوگرم) رزوراترول تزریق شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، رت‌ها کشتار شدند، بافت قلب برداشته و بلافاصله در محلول نیتروژن فریز و در دمای 80- برای اندازه‌گیری شاخص‌ها نگهداری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از تحلیل واریانس در سطح معنی‌داری 0/05≤ p استفاده شد. یافته­‌ها نتایج پژوهش حاضر نشان دهنده کاهش بیان FOXO3a (0001/0p=) و MuRF1 (0001/0p=) کاردیومیوسیت‌ها در گروه‌های TDM نسبت به گروه DM بود. بیان FOXO3a (045/0p=) و MuRF1 (037/0p=) در گروه RDM نسبت به گروه DM کاهش معنی‌داری داشت. همچنین بیان FOXO3a (026/0p=) و MuRF1 (007/0p=) کاردیومیوسیت‌ها در گروه‌های TRDM نسبت به گروه DM نیز کاهش معنی‌داری داشت. نتیجه­‌گیری یافته‌های ما نشان داد تمرین هوازی با و بدون رزوراترول احتمالا باعث مهار شاخص‌های آتروفی کاردیومیوسیت­‌های رت­‌های دیابتی می‌شود.