نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorامیرساسان, رامینfa_IR
dc.contributor.authorعزیز بیگی, کمالfa_IR
dc.contributor.authorمیرزایی, بهمنfa_IR
dc.contributor.authorپارسافر, خورشیدfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-22T16:54:39Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-12T16:54:40Z
dc.date.available1399-08-22T16:54:39Zfa_IR
dc.date.available2020-11-12T16:54:40Z
dc.date.issued2016-04-01en_US
dc.date.issued1395-01-13fa_IR
dc.identifier.citationامیرساسان, رامین, عزیز بیگی, کمال, میرزایی, بهمن, پارسافر, خورشید. (1395). تأثیر سابقۀ تمرینی بر پاسخ هموسیستئین و مقاومت به انسولین نسبت به فعالیت هوازی در زنان یائسۀ چاق. نشریه پژوهش در طب ورزشی و فناوری, 14(11), 53-62. doi: 10.18869/acadpub.jsmt.14.11.53fa_IR
dc.identifier.issn2252-0708
dc.identifier.issn2588-3925
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.18869/acadpub.jsmt.14.11.53
dc.identifier.urihttp://jsmt.khu.ac.ir/article-1-174-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/539637
dc.description.abstractدر زنان یائسه میزان هموسیستئین و مقاومت به انسولین به‌دلیل کاهش سطح استروژن، کم‌تحرکی و افزایش وزن بالا می‌رود که باعث افزایش بیماری‌های قلبی-‌عروقی می‌شود. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر سابقۀ تمرین هوازی بر پاسخ هموسیستئین و مقاومت به  انسولین نسبت به فعالیت هوازی در زنان فعال و غیرفعال چاق یائسه بود. به‌همین منظور، 21 زن چاق یائسه با دامنۀ سنی 65- 48 به‌طور داوطلبانه در تحقیق همکاری کردند و  در دو گروه فعال (11n=) و غیرفعال (10n= ) قرار داده شدند. یک جلسه فعالیت هوازی پس‌از 10 ساعت ناشتایی، با انجام دو مرحله خون‌گیری قبل و بعد از آزمون پیاده‎روی بریسک با 75-70 ‏درصد ضربان قلب بیشینه صورت ‌گرفت. نتایج نشان داد که سطح پایۀ‌ هموسیستئین (003/0p=)  و مقاومت به انسولین (003/0p=) در گروه زنان فعال به‌طور معنی‌داری نسبت به گروه غیرفعال کمتر است. با وجود این، پاسخ هموسیستئین در زنان فعال از مقدار بیشتری نسبت به گروه غیرفعال برخوردار است (028/0p=). هرچند تفاوت معنی‌داری در پاسخ مقاومت به انسولین نسبت به آزمون بریسک در دو گروه مشاهده نشد (05/0p>)، می‌توان گفت فعالیت بدنی منظم سبب بهبود سطح هموسیستئین و مقاومت به انسولین در زنان یائسه چاق می‌شود، ولی یک جلسه فعالیت هوازی با شدت متوسط نمی‌تواند بر مقاومت به انسولین تأثیر گذارد، هرچند پاسخ هموسیستئین نسبت به فعالیت هوازی در گروه فعال بیشتر بود. به نظر می‌رسد رفتار این دو متغیر نسبت به فعالیت هوازی متفاوت استfa_IR
dc.format.extent738
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه خوارزمی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofنشریه پژوهش در طب ورزشی و فناوریfa_IR
dc.relation.ispartofResearch in Sport Medicine and Technologyen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.18869/acadpub.jsmt.14.11.53
dc.subjectهموسیستئینfa_IR
dc.subjectمقاومت به انسولینfa_IR
dc.subjectفعالیت بدنی منظمfa_IR
dc.subjectزنان یائسۀ چاقfa_IR
dc.subjectعمومىfa_IR
dc.titleتأثیر سابقۀ تمرینی بر پاسخ هموسیستئین و مقاومت به انسولین نسبت به فعالیت هوازی در زنان یائسۀ چاقfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume14
dc.citation.issue11
dc.citation.spage53
dc.citation.epage62


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد