رابطۀ بین راستای استاتیک اندام تحتانی و آسیب‌های بازیکنان نوجوان فوتبال

Abstract

میزان بروز آسیب‌های اندام تحتانی در بازیکنان جوان فوتبال زیاد است اما اطلاعات اندکی درزمینۀ خطر فاکتورهای این آسیب‌ها وجود دارد. بنابراین، هدف این مطالعه بررسی رابطۀ استاتیک اندام تحتانی و بروز آسیب‌های بازیکنان نوجوان فوتبال ایران است. چهار تیم (78 بازیکن) از لیگ برتر آسیا ویژن نوجوان استان تهران (14 تا 16 سال) در این مطالعه مشارکت کردند. قبل از آغاز فصل، میزان افت ناوی ، زاویه Q، زاویه هایپراکستنشن زانو، زانوی پرانتزی و شاخص توده بدنی این بازیکنان اندازه‌گیری شد. سپس، آسیب‌های این بازیکنان در طول یک‌فصل (7ماه) به‌صورت آینده‌نگر ثبت شد. برای بررسی رابطه بین راستای استاتیک اندام تحتانی و آسیب‌ها از آزمون لجستیک رگرسیون استفاده شد. طبق یافته‌های تحقیق، میزان شیوع آسیب‌ها برابر با 8/7 آسیب در هر 1000ساعت تمرین (95درصد اطمینان، 10/10-7/01) بود. نتایج آزمون لجستیک رگرسیون نشان داد که افت ناوی پای برتر (p=0/001، OR=4/5)، زاویه Q پای برتر (p=0/048، OR=2/77) و زانوی پرانتزی (p=0/021 ،OR=4/06) با بروز آسیب‌ها ارتباط معنی‌داری دارند. بازیکنانی که شاخص افت ناوی آنها بیشتر از 1/5سانتی‌متر باشد، 4/5 برابر بازکنان دیگر مستعد بروز آسیب اندام تحتانی هستند. همچنین، بازیکنانی که شاخص زاویه Q پای برتر آنها بیشتر از 15/5درجه باشد، 2/77 برابر بازیکنان دیگر مستعد بروز آسیب اندام تحتانی هستند.نتایج این مطالعه نشان داد که سنجش راستای اندام تحتانی مانند زاویهQ، زانوی پرانتزی و افت ناوی می‌تواند بازیکنان در معرض آسیب‌های اندام تحتانی را مشخص کند. این نتایج می‌تواند به بازیکنان و مربیان برای پیش‌گیری از آسیب‌ها کمک کند.