مقایسه میزان تحلیل طول ریشه در دندان‌های اندو شده و اندو نشده در بیماران با دستگاه ارتودنسی ثابت طی سال‌های 1396-1387

Abstract

مقدمه: تحلیل اپیکال ریشه یک پدیده رایج طی درمان‌های ارتودنسی ثابت می‌باشد. از این رو هدف این مطالعه استفاده از کلیشه‌های پانورامیک برای مقایسه میزان تحلیل ریشه در دندان‌های درمان ریشه شده و درمان ریشه نشده بود. روش بررسی: جهت انجام این مطالعه توصیفی_تحلیلی, کلیشه‌های رادیوگرافی پانورامیک 20 بیمار 11 تا 18 ساله با مال‌اکلوژن‌های مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی شهید صدوقی یزد mild skeletal cl II‚clIcrowding،که دارای یک یا بیش از یک دندان قدامی بالا درمان ریشه شده در یک سمت و دندان درمان ریشه نشده مشابه در سمت دیگر فک بودند انتخاب شدند. همه فیلم‌های پانورامیک پیش و پس از درمان دندان‌های سانترال و لترال ماگزیلا، اسکن شده و تصویرهای آن‌ها بر روی یک نمایشگر بزرگ با بزرگ‌نمایی 2x نمایش داده شد. به این ترتیب، با مقایسه بلندی ریشه در دو عکس پیش و پس از درمان، اندازه واقعی تحلیل ریشه محاسبه شد. داده‌ها پس از جمع‌آوری با استفاده از نرم‌افرار SPSS Inc., Chicago, IL; Version 16 و آزمون آماری Ttest تحلیل شد. نتایج: طبق نتایج به‌دست آمده، بیشترین میزان تحلیل مشاهده شده در گروه دندان‌های درمان ریشه شده در دندان لترال و به‌میزان یک میلی‌متر و در گروه دندان‌های درمان ریشه نشده در دندان لترال به میزان یک‌و‌نیم میلی‌متر بود. میانگین تحلیل ریشه در گروه درمان ریشه شده 325/0 و در گروه درمان ریشه نشده 025/1میلی‌متر می باشد. این اختلاف از نظر آماری معنی‌دار بود. (001/0 > ValueP-). نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه نشان داد که میزان تحلیل ریشه پس از درمان ارتودنسی دردندان‌های درمان ریشه شده کمتر از دندان‌های درمان ریشه نشده است.