اثرات گیرنده‌های GABA-B هسته مرکزی آمیگدال بر بیان حساسیت ناشی از مورفین در رت‎های ماده

Abstract

هدف: وابستگی به مرفین و عوارض آن به‌عنوان مشکل عمده بهداشتی جهان در نظر گرفته می‌شود، با این‌حال، تلاش برای غلبه بر این مشکل به دلیل شدت وابستگی به مواد مخدر با شکست مواجه شده‌ است. هسته مرکزی آمیگدال (Central Amygdala, CeA) یکی از مهم‌ترین مناطق مؤثر بر اثرات پاداشی مرفین است. سیستم گابائرژیک موجود در این هسته؛ خصوصاً گیرنده‌های GABAB، نقش مهمی در تعدیل اثرات سرخوشی‌آور مورفین دارد. در این تحقیق اثرات تزریق داخل هسته‌ای باکلوفن (آگونیست گیرنده GABAB) و CGP35348 (آنتاگونیست گیرنده GABAB) در ناحیه CeA بر روی بیان حساسیت به مرفین به روش ترجیح مکان شرطی شده (Conditional Place Preference, CPP) مورد مطالعه قرار گرفت. مواد و روش‌ها: پنج روز پس از جراحی، به‌منظور تعیین دوزهای مؤثر و بی‌اثر مورفین، دوزهای مختلف مورفین (0.5، 1، 2، 2.5، 5، 7.5 و mg/kg10) به‌صورت زیر جلدی (S.C) تجویز شد. به‌ منظور القاء حساسیت، دوز مؤثر مورفین (mg/kg 5/7) به مدت 3 روز، روزی یک‌ بار تزریق شد؛ به دنبال 5 روز استراحت، در روز نهم، اعمال CPP با دوز بی‌اثر مورفین (mg/kg 5/2) آغاز شد. دوزهای 5/1، 6 و 12 µg/rat از باکلوفن و CGP35348، 10 دقیقه قبل از تست CPP درون CeA تزریق می‌شدند. یافته‌ها: هر دو آگونیست و آنتاگونیست به‌طور معنی‌داری سبب کاهش بیان حساسیت به مورفین در موش‌های ماده شدند. نتیجه‌گیری: گیرنده‌های GABAB موجود در CeA ممکن است در بیان ترجیح مکان شرطی شده رت‎های ماده حساس شده به مورفین دخالت داشته باشند. احتمال دارد بتوان از چنین گیرنده‌هایی به‎عنوان اهداف درمانی سوء مصرف مواد استفاده کرد.