تاثیر مکمل‌گیری منیزیم بر شاخص‌های خستگی مرکزی و محیطی افراد فعال به دنبال یک فعالیت بی‌هوازی

Abstract

هدف: هدف از این تحقیق، تعیین تاثیر مصرف مکمل منیزیم بر شاخص‌های خستگی مرکزی و محیطی افراد فعال به دنبال یک وهله فعالیت بی‌هوازی بود. مواد و روش‌ها: 16 دانشجوی مرد به صورت داوطلبانه در این مطالعه نیمه‌تجربی شرکت کردند. آزمودنی‌ها به طور تصادفی به دو گروه مکمل و دارونما تقسیم شدند. آزمون وینگیت به صورت پیش‌آزمون و پس‌آزمون اجرا شد. نمونه خونی در چهار مرحله (قبل و بعد از هر آزمون) از آزمودنی‌ها گرفته شد. فاکتورهای اندازه‌گیری شده در نمونه‌های خونی عبارت بودند از: لاکتات، کلسیم، فسفر، پتاسیم و منیزیم. آزمون روی دوچرخه ارگومتر (لوده ساخت هلند) انجام و هم‌زمان فعالیت الکتریکی عضلات پای راست توسط دستگاه EMG ثبت شد. یافته‌ها: نتایج حاصل از آنالیز آماری نشان می‌دهد فعالیت الکتریکی عضله دو سر رانی در مقایسه با گروه شبه دارو کاهش معنی‌داری داشت (05/0P<). در حالی که کاهش در شاخص‌های لاکتات، پتاسیم، منیزیم، شاخص خستگی و زمان رسیدن به اوج توان تنها در گروه مصرف‌کننده منیزیم معنادار شد (05/0P<). کلسیم در هر دو گروه افزایش پیدا کرد. نتیجه‌گیری: مصرف منیزیم می‌تواند در به تاخیر انداختن خستگی مرکزی و محیطی در طول فعالیت‌های بی‌هوازی شدید موثر باشد.