بررسی میزان بقای پنج ساله و عوامل موثر بر آن در بیماران تحت درمان همودیالیزی

Abstract

هدف: بقای بیماران در بیماری مزمن کلیوی، به دلیل وابستگی آن‌ها به همودیالیز حائز اهمیت می‌باشد. لذا ، هدف از انجام این مطالعه، بررسی میزان بقای 5 ساله و عوامل مؤثر بر بیماران تحت درمان با همودیالیز مراجعه‌کننده به بخش دیالیز بیمارستان سینای شهرستان کامیاران بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه به صورت هم‌گروهی تاریخی و بر روی 60 بیمار مراجعه‌کننده به بخش دیالیز بیمارستان سینای شهرستان کامیاران انجام گرفت. برای تحلیل داده‌ها از روش منحنی کاپلان مایر، آزمون لگ رتبه‌ای جهت مقایسه بقاء گروه‌ها و هم‌چنین از رگرسیون کاکس به منظور تعیین عوامل موثر بر بقای بیماران استفاده شد. یافته‌ها: میانگین و میانه بقا به ترتیب 31 و 34 ماه حاصل شد. میزان بقای 1 ساله، 2 ساله، 3 ساله، 4 ساله و 5 ساله برای بیماران به ترتیب 84%، 60%، 49%،25% و 10% به دست آمد. رگرسیون کاکس نشان داد که متغیر میانگین آلبومین از لحاظ آماری معنی دار است. (05/0>p). نتیجه‌گیری: نتایح حاصل از رگرسیون کاکس نشان می دهد متغیر میانگین آلبومین به عنوان مهم‌ترین عامل تاثیر گذار، دارای اثر محافظتی برای بیماران همودیالیزی است. اگر این مقدار افزایش یابد بقای بیمار نیز افزایش خواهد یافت