بررسی اختلالات ساخت‌واژی مقوله اسم در بیماران زبان‌پریش بروکای دوزبانه کردی- فارسی

Abstract

هدف: یکی از مقولات مطرح در زمینه زبان‌پریشی که توجه عصب‌شناسان، زبان‌شناسان و روان‌شناسان زبان را متوجه خود ساخته، زبان‌پریشی در افراد دوزبانه است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اختلالات ساخت‌ واژی مقولات شمار اسم (مفرد، جمع و «اسم جمع») در بیماران زبان‌پریش بروکای دوزبانه کردی- فارسی انجام شد. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی، گزارش موارد بوده و آزمودنی‌ها شامل پنج بیمار آفازی دوزبانه کردی- فارسی بوده، که به علت سکته مغزی و آسیب در نیم‌کره چپ مغز (ناحیه بروکا)، در بیمارستان شهید مصطفی خمینی استان ایلام بستری شدند. در این پژوهش از آزمون استاندارد زبان‌پریشی افراد دوزبانه (BAT)، و هم‌چنین از پرسش‌نامه محقق‌ساخته استفاده شد. اطلاعات جمع‌آوری شده از طریق نرم‌افزار SPSS نسخه 23 مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: اختلالات ساخت‌واژی مقولات شمار اسم، در بیماران زبان‌پریش دوزبانه، در دو زبان کردی و فارسی دارای تفاوت معناداری بودند. میزان اختلال این بیماران در اسم مفرد 30%، در اسم «جمع» 48% و در «اسم جمع» 47% بود. در مجموع در این سه مقوله بیماران 41.66% اختلال داشته‌اند. نتیجه‌گیری: نوع زبان‌پریشی در آزمودنی‌های پژوهش از نوع بروکا تشخیص داده شد. در آزمون فرضیات پژوهش، هر دو فرضیه تأیید شده و افراد مورد مطالعه دارای اختلال ساخت‌واژی در مقوله اسم بودند. بیماران در زبان کردی به عنوان زبان مادری عملکرد بهتر و اختلال کم‌تری داشتند. میزان اختلالات از بیش‌ترین به کم‌ترین درصد به ترتیب مربوط به مقولات «اسم جمع»، «جمع»، اسم مفرد بودند.