بررسی تأثیر تمرینات عضلات دمی با استفاده از روش IMT بر ظرفیت حیاتی تنفس

Abstract

سابقه و هدف: عضلات تنفسی نقش بسیار مهم و حیاتی در روند فعالیت هر فرد دارند، به‌گونه‌ای که ظرفیت و توانایی تنفسی بالاتر موجب کیفیت و کارایی بهتر خواهد شد. روش‌های متنوعی در مطالعات متفاوتی جهت افزایش ظرفیت حیاتی و تنفسی استفاده گردیده است. هدف از این مطالعه نیز استفاده از آموزش و تمرینات عضلات دمی تنفس با ویژگی خاص و روشی جدید جهت ارزیابی تأثیر آن بر ظرفیت حیاتی تنفس می‌باشد. مواد و روش‌ها: 62 نفر از دانش‌جویان دختر دانشگاه علوم پزشکی سمنان به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش در این مطالعه شرکت کردند. در گروه آزمایش ابتدا ظرفیت حیاتی توسط اسپیرومتر رایانه‌ای اندازه گرفته شد؛ سپس با استفاده از 80% قدرت عضلات دمی تمرینات عضلات تنفسی دمی(IMT) به ایشان آموزش داده شد و از داوطلبان خواسته شد که تمرینات را به‌صورت روزانه و منظم به‌مدت ده هفته انجام دهند، درحالی‌که گروه کنترل هیچ تمرینی را انجام ندادند. در پایان هر هفته تغییرات ظرفیت حیاتی توسط اسپیرومتر در هر دو گروه اندازه‌گیری و ثبت شد. ظرفیت حیاتی ثبت شده در پایان هفته دهم با ظرفیت حیاتی ثبت شده قبل از شروع تمرینات با استفاده از Paired t-student test و فاصله اطمینان 95% مقایسه شد. یافته‌ها: نتایج نشان می‌دهد که تمرینات عضلات دمی تنفسی در گروه آزمایش به صورت معنی داری در پایان هفته پنجم (001/0(P< و در پایان هفته دهم (001/0(P< باعث افزایش میانگین ظرفیت حیاتی تنفسی افراد گردیده است، در حالی‌که در گروه کنترل چنین تغییراتی مشاهده نگردید. این یافته‌ها نشان می‌دهد که میانگین تغییرات ظرفیت حیاتی تنفسی در پایان هفته دهم درگروه آزمایش (IMT) به‌طور معنی‌داری از گروه کنترل بیش‌تر بوده است (001/0(P<. نتیجه‌گیری: روش تمرینات عضلات دمی تنفس یک روش مناسب و کارا جهت افزایش ظرفیت حیاتی تنفسی می‌باشد. مطالعات بیش‌تر در حیطه اجرای این روش برای بیماران دارای اختلالات تنفسی ضروری است.