بررسی اثرات ترنجبین بر بیلی روبین خون در موش های مبتلا به هیپربیلی روبینمی تجربی

Abstract

سابقه و هدف: از زمان های قدیم، گیاهانی دارویی کاربرد فراوانی در طب سنتی ایران داشته اند و در حاضر نیز ترنجبین که صمغ گیاه خار شتر می باشد به عنوان یک داروی گیاهی جهت درمان زردی نوزادان استفاده می شود. در این مطالعه، اثرات ترنجبین بر بیلی روبین خون در موش های مبتلا به هیپربیلی روبینمی بررسی شد. مواد و روش ها: نوزادان موش سفید آزمایشگاهی از نژاد ویستار با وزن 21-19 گرم در این مطالعه استفاده شدند. موش ها با تزریق داخل صفاقی دلتا-آمینولوولینیک اسید (ALA ،Delta amino levulinic acid) یک دوره زمانی خاص بعد از تولد، مبتلا به هیپربیلی روبینمی شده و به 3 گروه تقسیم شدند و ترنجبین با غلظت های 10، 20 و 30 درصد توسط لوله دهانی-حلقی در چند مرتبه به آنها خورانده شد. سپس در ساعات مختلف با خونگیری و اندازه گیری بیلی روبین توتال، منحنی تغییرات بیلی روبین تا 72 ساعت بعد از اولین تزریق ALA رسم گردید. یک گروه هم به عنوان شاهد منفی (موش های سالم) انتخاب شد. یافته ها: نتایج نشان داد که پس از تزریق ALA، غلظت بیلی روبین پلاسما به طور معنی داری (P<0.05) افزایش یافت. تجویز خوراکی ترنجبین، بیلی روبین موش های یرقانی را نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری کاهش داد (P<0.05). نتیجه گیری: ترنجیبین می تواند به عنوان یک داروی کاهش دهنده بیلی روبین پلاسما مورد توجه قرار گیرد.