بررسی آزمایشگاهی مدل های ترکیبی سکو، شیب جانبی و شکاف در کاهش فرسایش بستر پیرامون پایه های پل

Abstract

در این مقاله نتایج آزمایش 12 مدل پایه پل مرکب جهت کاهش حداکثر عمق آبشستگی در شرایط آب زلال ارائه گردیده است. گروههای آزمایشی به ترتیب عبارتند از 1) پایه سکویی و پایه نیمه مخروطی 2) ترکیب پایه سکویی با مقاطع نیمه مخروطی با قطر متغیر در بستر 3) ترکیب پایه سکویی با مقاطع نیمه مخروطی با قطر ثابت در بستر و 4) ترکیب گروه سوم با شکاف ذوزنقه ای. در پایه سکویی کاهش قابل توجه عمق آبشستگی نسبت به پایه استوانه ای مرجع مشاهده گردید. این کاهش در مقطع نیمه مخروطی نیز وجود داشته لیکن مقدار آن بسیار کمتر از پایه سکویی میباشد. در گروه دوم، پایه مرکب نیمه مخروطی با شیب 2 درجه، کمترین فرسایش بستر را نسبت به دو مدل دیگر داشته است. در این گروه، عمق آبشستگی نسبت به مدل پایه سکویی افزایش داشته است لیکن مقدار آن نسبت به پایه استوانه ای مرجع کاهش یافته است. در گروه سوم، با ثابت نگه داشتن قطر پایه در عمق بستر، کاهش بسیار اندکی در عمق آبشستگی مشاهده گردید. از اینرو در پایه های مرکب نیمه مخروطی، افزایش قطر پایه در تراز بستر، تشدید فرسایش بستر را به همراه داشته است. در گروه چهارم نیز اعمال شکاف در پایه های مرکب، نقش موثری در افزایش نقش محافظتی آنها نداشته است.در مجموع تاثیر مدل پایه سکویی در کاهش عمق آبشستگی به مراتب بیشتر از سایر پایه ها بوده و ترکیب ابزارهای مختلف بازدارنده فرسایش بستر، نمیتواند در تمامی موارد تاثیر مثبتی در کاهش عمق آبشستگی داشته باشد.