بهسازی خاک های واگرا با آهک با نگرش ویژه به کاهش شدت قله های اصلی کانی های رسی در پراش پرتو ایکس

Abstract

وجود خاکهای واگرا در محل اجرای سازههای مهندسی، از مشکلات اساسی در برخی از پروژههای عمرانی است . پژوهش حاضر به مطالعه بهبود خصوصیات مهندسی خاک واگرای طبیعی با نگرش ویژه به تغییرات ریز ساختاری و حل شدگی قله های اصلی کانیهای رسی و تشکیل ترکیبات جدید می پردازد . خاک مورد مطالعه دارای 100 % پتانسیل واگرایی است. در این پژوهش ابتدا پتانسیل واگرایی خاک تعیین شده، و سپس خصوصیات مهم ژئوتکنیکی خاک مطالعه شده آزمایشگاهی قرار گرفته - است . در ادامه، خاک مطالعه شده با آهک شکفته مخلوط شده و بعد از پایان دوره عمل آوری، نمونهها تحت آزمایشهای مختلف ژئوتکنیکی قرار گرفته و میزان تغییرات پتانسیل واگرایی و بهبود ویژگی های مهندسی خاک ارزیابی شده قرار گرفتهاست . همچنین روند تغییرات ریزساختاری نمونهها شامل حل شدگی کانیهای رسی و تشکیل ترکیبات جدید در اندرکنش خاک واگرا و آهک تحلیل شدهاست . نتایج نشان میدهد که پتانسیل واگرایی در نمونههای تثبیت شده کاملاً حذف شدهاست. همچنین نتایج آزمایش مقاومت فشاری محدود نشده و تحکیم نشان دهنده افزایش مقاومت و کاهش میزان ضریب فشردگی است . بر اساس نتایج ارزیابی پراش پرتو ایکس علت اصلی بهبود خواص مکانیکی حل شدگی کانی های رسی، واکنشهای پوزولانی و تشکیل ترکیبات سیلیکاتی و آلومیناتی کلسیم است . مهمترین نتیجه پژوهش حاضر را میتوان تعیین درصد بهینه آهک بر اساس میزان افزایش تنش % پیش تحکیمی و آزمایشهای ریز ساختاری بیان نمود، که به ازای افزودن 6 درصد آهک میزان تنش پیش تحکیمی حدود 430 50 افزایش نشان دادهاست. (kN/m افزایش یافته و به ازای هر درصد آهک تنش پیش تحکیمی حدود