استفاده از نانو لوله های کربنی چند دیواره‌ی آمین و تیول دار شده در حذف جیوه از محلول های آبی

Abstract

جیوه یکی از عناصر سمی و غیر ضروری برای انسان است که مقادیر اندک آن باعث بروز مشکلات بهداشتی و زیست محیطی می‌شود. در این مطالعه نانو لوله های کربنی چند دیواره (MWCNTs) در چهار مرحله جهت ایجاد گروه عاملی تیول (MWCNTs-SH) عامل دار شد و کارآیی جاذب‌های سنتز شده در هر مرحله، در حذف جیوه با یکدیگر مقایسه گردید. بر اساس نتایج، جاذب تیول دار شده کارآیی بالاتری نسبت به دیگر جاذب‌های سنتز شده داشت. با افزایش مقدار دز جاذب درصد حذف جیوه افزایش یافت. عامل pH تاثیر زیادی بر درصد حذف جیوه توسط نانو لوله های کربنی چند دیواره تیول دار شده داشت، بطوری که درصد حذف در2=pH و 8=pH به ترتیب 8/9 و 92 درصد بدست آمد. در برازش داده‌ها با مدل‌های هم دمای لانگمایر و فرندلیچ مشخص شد که مدل لانگمایر برازش بهتری (966/0=R2) نسبت به مدل فرندلیچ (935/0=R2) بدست می‌دهد. حداکثر ظرفیت جذب (qm) بدست آمده با مدل لانگمایر mg/g 64/206 بود در حالی که مقدار تجربی آن mg/g 90/160 بوده و در مقایسه با مقادیر qm گزارش شده در مطالعات دیگران از مقدار بالاتری برخوردار بود. بنابراین به عنوان نتیجه گیری کلی می توان گفت که جاذب سنتز شده توانایی بالایی در حذف جیوه از محلول های آبی دارد.