مدل سازی و بهینه سازی حذف سریع 2-متیل پروپان-2-تیول از خاک آلوده با استفاده از روش فنتون اصلاح شده

Abstract

در این تحقیق، از روش فنتون اصلاح شده برای رفع آلودگی خاک آلوده به 2-متیل پروپان-2-تیول استفاده شده است. روش طراحی ترکیب مرکزی به‌منظور بررسی اثرات فاکتورهای مورد بررسی مشتمل بر غلظت اولیه پراکسید هیدروژن (w/v%)، نسبت وزنی FeSO4 به خاک (w/w) و نسبت زمان هم‌زدن مخلوط به کل زمان رفع آلودگی (%) و برهم کنش میان آنها مورد استفاده قرار گرفت. تحلیل واریانس و آنالیز پارتو نتایج آزمایش‌ها نشان داد که با غلظت اولیه 64690 جزء در میلیون جزء آلودگی به ترتیب فاکتورهای نسبت زمان هم زدن مخلوط به کل زمان رفع آلودگی، غلظت اولیه پراکسید هیدروژن و نسبت وزنی FeSO4 به خاک بر میزان رفع آلودگی خاک آلوده به 2-متیل پروپان-2-تیول موثر هستند. همچنین برهم کنش فاکتورهای غلظت اولیه پراکسید هیدروژن و نسبت وزنی FeSO4 به خاک بر نتایج رفع آلودگی موثر شناخته شد. مقدار P برای فقدان برازش (062/0) ناشی از تحلیل واریانس نشان داد که مدل پیشنهاد شده به خوبی می‌تواند نتیجه اثر فاکتورها بر آلودگی‌زدایی را با دقت خوبی پیش‌بینی نماید (%12/95=R2). علاوه بر این، شرایط بهینه پیشنهاد شده برای حداکثر بازدهی رفع آلودگی 2-متیل پروپان-2-تیول نشان داد که برای حصول چنین شرایطی باید فاز دوغابی تا حد ممکن مخلوط گردد و یک مقدار بهینه از غلظت پراکسید هیدروژن و سولفات آهن(II) در بازه آزمایشگاهی مورد نظر بکار گرفته شود. با استفاده از روش ترکیب مرکزی برای حداکثر بازدهی آلودگی‌زدایی مقدار 084/94 درصد پیش‌بینی شد که انطباق خوبی با نتیجه آزمایش در شرایط بهینه دارد (412/94 درصد).