پاسخ لرزه‌ای ساختمان‌های بلند جداسازی شده تحت اثر حرکات پریودبلند زمین
چکیده
جداسازی لرزه‌ای یکی از مناسب‌ترین ابزارهای مهندسی زلزله در زمینه کنترل غیرفعال می‌باشد. اگرچه این روش در ابتدا برای سازه‌های کوتاه‌مرتبه با رفتار روسازه نسبتاً صلب توسعه یافت، با این حال، کاربرد آن در سازه‌های متوسط و بلند رو به افزایش است. کمترین نتیجه‌ای که جداسازی لرزه‌ای در سازه‌های بلند به همراه دارد، کاهش تغییرمکان نسبی جانبی (دریفت) طبقات به علت تغییرشکل مود نخست، به‌علاوه تأمین یک مکانیزم استهلاک انرژی مناسب در کف ساختمان می‌باشد. برای حفظ کارآیی جداسازی، زمان تناوب سیستم جداساز باید به اندازه کافی بزرگ درنظر گرفته شود. چنین سازه‌ای ممکن است در برابر زلزله‌های پریودبلند آسیب‌پذیر باشد. در این مقاله، عملکرد لرزه‌ای سه مدل ساختمان برشی 8، 14 و 20 طبقه جداسازی‌شده، توسط دو نوع جداساز سربی-لاستیکی و آونگ اصطکاکی، تحت اثر زلزله‌های پریود بلند، مورد مطالعه قرار می‌گیرد. نتایج نشان می‌دهد که با افزایش ارتفاع، میزان اثرپذیری سازه از زلزله‌های پریود بلند بیشتر می‌شود و این حرکات قادرند نیاز جابجایی بالایی را به جداساز تحمیل کنند.
کلید واژگان
ساختمان برشیجداسازی لرزه‌ای
ساختمان‌های بلند
زلزله‌های پریودبلند
شماره نشریه
2تاریخ نشر
2016-06-011395-03-12
ناشر
دانشگاه تربیت مدرسسازمان پدید آورنده
دانشگاه تربیت مدرسدانشگاه تربیت مدرس
