توزیع احتمالاتی تغییرمکان نسبی دو سیستم یکدرجه آزاد مجاور هم

Abstract

بررسی احتمال برخورد سازه‌های مجاور تحت اثر زلزله، اساس تدوین ضوابط آئین نامه‌ای برای تعیین کمینه ابعاد درز انقطاع است. در پژوهش‌های پیشین از قانون ترکیب تفاضلی دوگانه برای تعیین این فاصله استفاده شده است و تنها تفاوت بین روش‌ها در تعیین ضریب وابستگی پاسخ لرزه‌ای دو سیستم مجاور هم است. این ضریب که وابسته به پریود و میرایی دو سیستم است، با فرض رفتار خطی سازه‌ها به دست آمده است، و در محدوده غیرخطی، با معادل سازی رفتار سازه با حالت خطی و معرفی مقدار پریود و میرایی موثر به دست آمده است. مقادیر پریود و میرایی موثر وابسته به مقدار نیاز شکل پذیری سیستم و تنها برای یک مدل رفتاری مشخص حاصل شده است. در این پژوهش یک الگوریتم جامع برای تعیین ضریب وابستگی بین دو سیستم با استفاده از تئوری ارتعاشات تصادفی برای سیستم با مدل رفتاری بوک- ون با رفتار های هیسترزیس مختلف، ارائه شده است. علاوه بر این، روش پیشنهادی برای انواع تحریک ورودی با چگالی طیفی‌های مشخص قابل کاربرد است و جامعیت بیشتری نسبت به روابط قبلی دارد. نیاز شکل پذیری سیستم متناظر با چگالی طیفی ورودی با استفاده از روابط ارتعاشات تصادفی تعیین و توزیع احتمالاتی تغییرمکان نسبی بین دو سیستم حاصل از روابط ارائه شده با روابط موجود مقایسه می‌شود. برای صحت سنجی روابط ارائه شده، از آنالیز مونت کارلو برای دو سیستم غیرخطی مجاور، تحت رکوردهایی که برای یک چگالی طیفی به صورت ایستا و غیرایستا شبیه‌سازی شده اند، استفاده شده است.