ارزیابی عریان‌شدگی مصالح سنگی در رویه‌های بتن آسفالتی با روش‌های آزمایشگاهی

Abstract

- عریان­شدگی مصالح سنگی یکی از خرابی‌های رویه­های آسفالتی است که دقیقا به چسبندگی بین قیر و مصالح سنگی بستگی داشته و عامل اصلی پایداری و دوام آسفالت است. این خرابی می­تواند زمینه را برای بروز سایر خرابی­ها فراهم نماید. هدف از انجام این پژوهش بررسی خرابی عریان­شدگی در مخلوط‌های آسفالتی، با تکیه بر عامل مصالح سنگی و انتخاب روشی مناسب برای کنترل و بررسی این معضل در شرایط آزمایشگاهی است. مطالعه موردی روی آزادراه زنجان قزوین که این پدیده در برخی از قطعات آن دیده شده است نشان داد که، از معدن مصالح سنگی قطعاتی که عریان شدگی در آنها شدیدتر از سایر قسمت‌ها بود، مصالح برای ساخت آسفالت انتخاب شد. با آزمایش‌های XRF و XRD استعداد عریان­شدگی مصالح آزادراه به دلیل فزونی کانی سیلیس در آنها مشخص شد. با استفاده از روش طرح اختلاط مارشال نمونه­های استوانه­ای بتن آسفالتی تهیه شدند. همچنین طبق استانداردAASHTO T283-85 دوام آنها در برابر عریان­شدگی بررسی شد. در این روش نمونه­ها تحت آزمایش کشش غیرمستقیم قرار گرفتند؛ درصد عریان­شدگی نمونه­ها نیز به وسیله‌ی آزمایش آب جوشان تخمین زده شد. برای پیشگیری از بروز این خرابی آهک هیدراته به عنوان بیشترین افزودنی ضدعریان­شدگی شناسایی شده و چگونگی ارزیابی از راه آزمایش‌های بصری مانند آزمایش استاندارد آب جوشان و آزمایش‌های کمی از جمله آزمایش لاتمن اصلاح شده صورت گرفت. از این پژوهش نتیجه گرفتیم که چنانچه آهک هیدراته به عنوان مصالح فیلر در مخلوط به کار رود 1- موجب تقلیل عریان شدگی شده و 2- باعث افزایش انسجام، استحکام و دوام روسازی آسفالتی می­شود. رویکرد ارائه­شده به بهبود و اصلاح مخلوط­های بتن­آسفالتی در برابر عریان­شدگی منجر شد.