میزان درز انقطاع برای سازه های جداسازی شده لرزه ای تحت زلزله های حوزه نزدیک

Abstract

یکی از پدیده‌های همراه زلزله، ضربه ساختمان‌های مجاور به یکدیگر است. برای حذف یا کاهش خسارت و خرابی ناشی از ضربه ساختمان‌های مجاور به یکدیگر، باید ساختمان‌ها با پیش‌بینی درز انقطاع از یکدیگر جدا شده و یا با فاصله‌ای حداقل از مرز مشترک، ساخته شوند. در این میان رکوردهای حاصل از زلزله‌های حوزه نزدیک به جهت نزدیکی فاصله محل منبع انتشار موج دارای خواص ویژه‌ای می‌باشند که رفتار آنها را از سایر رکوردها متفاوت می‌سازد. آیین نامه زلزله 2800 ایران اشاره‌ای به زلزله‌های حوزه نزدیک نکرده است و طیف طرح 2800 بسیار نزدیک به طیف پاسخ زلزله‌های حوزه دور می‌باشد. از طرفی یکی از روش‌های نوین برای کاهش اثرات زلزله در سازه‌ها، استفاده از جداگرهای لرزه‌ای می‌باشد. در این پژوهش تأثیر وجود جداگر برای پیش‌بینی میزان درز انقطاع در رفتار سازه‌های بتنی قاب خمشی (متوسط) در نزدیک گسل مورد بررسی قرار گرفته است، به این منظور مدلهای دو بعدی با دهانه‌های یکسان و تعداد طبقات متفاوت (قابهای 2 ، 4 ، 6 ، 8 ، 10 ، 15 طبقه) که معرف سازه‌های کوتاه، متوسط و بلند مرتبه می‌باشد در نظر گرفته شده است. نتایج بیانگر آن است که میزان درز انقطاع لازم برای اینگونه سازه‌ها بیشتر از مقدار پیش‌بینی شده در آیین نامه 2800 است.