بررسی آزمایشگاهی تغییرات عمق آبشستگی ناشی از فرسایش درونی در کناره ی رودخانه ها

Abstract

فرسایش سواحل آبراهههای جریان باعث خسارت به اراضی مستعد کشاورزی، تأسیسات کناری و پهن شدن آبراهه ی جریان میشود. فرایند فرسایش تودهای ساحل رودخانه عاملی برای انتقال حجم بزرگ رسوب با پیامدهای رسو بگذاری در پایین دست یک سیستم رودخانه بوده و مسئلهی مهمی در مدیریت رودخانه است. این پژوهش با هدف بررسی فرسایش درونی تحت سه شیب کناره در رودخانهها و دو شیب لایههای آبرفتی انجام شده است. بدین منظور آزمایشهایی روی یک مدل آزمایشگاهی برای اندازه گیری عمق آبشستگی ناشی از فرسایش درونی و اندازه گیری دبی خروجی برای محاسبه عدد رینولدز به عمل آمده است. مدل آزمایشگاهی مورد استفاده دارای طول 50 سانتی متر، عرض 20 سانتی متر و ارتفاع 50 سانتی متر است . مصالح مورد استفاده در 1 میل یمتر و لایه ی سوم به /2-2/ 0 و 0 /8-1/2 ،0/4-0/ مخزن شامل رس به عنوان لایه چسبنده، ماسه با سه دانهبندی متفاوت 8 عنوان سربارمیباشد. این آزمایشها در ارتفاع آبی متفاوت و تحت گرادیانهای هیدرولیکی متفاوت انجام شد. نتایج نشان داد که میزان شیب کناره در عمق آبشستگی و عدد رینولدز مؤثر است. با افزایش شیب کناره میزان عمق آبشستگی و گرادیان هیدرولیکی کاهش پیدا می کند و با کاهش گرادیان، عدد رینولدز کاهش پیدا میکند.