مقایسه آزمایشگاهی روشهای مختلف از نظر کنترل رسوب و آبشستگی در آبگیرهای 90 درجه

Abstract

در این تحقیق بصورت آزمایشگاهی، تاثیر ترکیب سازه های آستانه، آبشکن و صفحات مستغرق بر کنترل رسوب بستر ورودی به آبگیر جانبی 90 درجه از یک کانال مستقیم و نیز ابعاد آبشستگی در پایین دست آبگیر در کانال اصلی مورد بررسی قرار گرفته است. تحقیقات در چهار حالت بدون سازه، حالت فقط آستانه، حالت آستانه و آبشکن و حالت آستانه، آبشکن و صفحات مستغرق و در سه نسبت آبگیری 12/0، 15/0 و 18/0 انجام شده است. در هر حالت نسبت رسوب انحرافی، نسبت حجم رسوب انباشته در آبگیر ، پروفیل عرضی بستر و طول، عرض و عمق ناحیه آبشستگی مورد تحقیق قرار گرفته است. نتایج نشان میدهد در نسبتهای آبگیر مذکور، در حالت آستانه و آبشکن بطور متوسط 90 درصد رسوب ورودی به آبگیر کاهش می یابد ولی آبشستگی در پایین دست آبگیر در مقایسه با حالت بدون سازه بیش از 55 درصد افزایش می یابد در حالیکه حالت آستانه، آبشکن و صفحات مستغرق علاوه بر اینکه توانسته است تقریباً از ورود تمام رسوبات بستر به آبگیر جلوگیری کند و راندمان 100 درصدی داشته باشد، در نسبتهای آبگیری بالاتر از 15/0 میزان آبشستگی را نسبت به حالت بدون سازه، کاهش داده و در نسبت آبگیری 18/0 به کمتر از نصف رسانده است.