استانداردسازی و اعتباریابی ابزار تاب آوری سازمانی در بیمارستان های نظامی

Abstract

زمینه و هدف: به علت عدم پیش بینی بحران‌ها، تاب آوری سازمانی می‌تواند توانایی سازگاری این سازمان ها را در شرایط بحرانی بدون فروپاشی یا شکست فراهم آورد. این پژوهش با هدف تببین مولفه های تاب آوری سازمانی در بیمارستان های نظامی و اعتباریابی آن انجام شد. روش‌ها: فاز اول مطالعه کیفی با رویکرد تحلیل چارچوبی و با هدف شناسایی مولفه های تاب آوری سازمانی در بیمارستان های نظامی انجام شد. جامعه مورد مطالعه 20 نفر از متخصصان در سه بیمارستان نظامی از یک دانشگاه علوم پزشکی در شهر تهران بودند که بصورت نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. فاز دوم با روش تحلیل عاملی اکتشافی (EFA) ابزار تاب آوری سازمانی تدوین و اعتبارسنجی شد. یافته‌ها: عوامل موثر بر تاب آوری در بیمارستان‌های نظامی در 5 بعد اصلی آسیب پذیری و ایمنی بیمارستان، آمادگی در بلایا، سازگاری ظرفیتی، تداوم خدمات در بحران، بازتوانی و تطابق با شرایط پس از بحران طبقه‌بندی گردید. نتایج تحلیل عاملی نشان داد بالاترین بار عامل در هر کدام از این ابعاد عبارتند از: در بعد آسیب‌پذیری و ایمنی بیمارستان شناسایی فرآیندهای اصلی تهدیدات و حوادث در بیمارستان (0/82)، در بعد آمادگی در بلایا بیشترین بار عاملی مربوط به طرح های بیمارستان در برنامه گسترده جامعه (0/90)، در بعد سازگاری ظرفیتی بیشترین بار عاملی مربوط به شناسایی و مدیریت مهارت های کلیدی کارکنان (0/88)، در بعد تداوم خدمت در بحران بیشترین بار عاملی مربوط به روش های شناسایی اولویت بندی و حفظ عملکردهای اساسی (0/84)، در بعد بازتوانی و تطابق با شرایط پس از بحران بیشترین بار عاملی در این بعد مربوط به سرعت برای فضای اورژانس اضافی، منابع و کارکنان (0/81) اختصاص داشته اند. نتیجه‌گیری: بیمارستان‌های نظامی با بازبینی در ماموریت و عملکردهای جاری خویش تدابیر ویژه ای را برای افزایش سازگاری ظرفیتی در بحران ها فراهم نمایند. بیمارستان‌های نظامی باید بتوانند برای افرایش تاب آوری خدمات بازتوانی بعد از حادثه را تمرین و ارایه نمایند.