رابطه بین سلامت روانشناختی پرستاران با تاب‎آوری و تحمل درد بیماران بخش‌های جراحی

Abstract

زمینه و هدف: سلامت روان شناختی وضعیتی است که در آن فرد توانایی‌های خود را درک کرده و می‌تواند از عهده فشارهای کاری برآمده و بهره‌وری خود را افزایش دهد. هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین سلامت روانشناختی پرستاران با تاب‌آوری و تحمل درد است. روش‌ها: این پژوهش به روش توصیفی- همبستگی با ماهیت کاربردی در سال 1398 انجام شد. جامعه آماری شامل بیماران بخش‌های جراحی بیمارستان‎های 576 ارتش شیراز و نمازی شیراز بود. 196 پرستار با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گیری در این پژوهش پرسشنامه خود ساخته محقق با 23 سوال می‌باشد که روایی ان از طریق محتوایی و نظر خبرگان و پایایی آن از طریق محاسبه الفای کرونباخ 83% تأیید گردید. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از شبکه‌های عصبی مصنوعی و نرم افزار SPSS18 استفاده شد. یافته‌ها: طبق تحلیل آماری شبکه عصبی از دید اهمیت، بیشتر تاثیرگذاری وزنی ابعاد سلامت روانشناختی بر تاب‌آوری بیماران را به ترتیب سازگاری هیجانی (%30)، سازگاری اجتماعی (%22)، ارتباطی – اجتماعی (%20)، هوش هیجانی (%16) و نهایتا عوامل محیطی (%13) پرستاران داشتند. همچنین همبستگی بین سازگاری هیجانی با تاب‌آوری 67%، هوش هیجانی با تاب‌آوری43%، سازگاری اجتماعی با تاب‌آوری %51، عوامل محیطی با تاب‌آوری 37%و ارتباطی -اجتماعی با تاب‌آوری 48% ثبت شد. نتیجه‌گیری‌: نتایج این پژوهش نشان داد که پرستاران با تکیه بر دانش و تجربه و شناخت حالات روانی خود می‎توانند با بیماران مختلف وارد ارتباط شده و تا حد مورد نیاز آنها را بشناسند و بر اساس همین شناخت با رفتارهای اقتضایی بر میزان تاب‌آوری و تحمل درد آنها تاثیر مثبتی داشته باشند.