پیشگویی‌کننده‌های فردی-اجتماعی سلامت روان در سربازان خدمت وظیفه شهر تهران، 1391

Abstract

اهداف: این مطالعه باهدف بررسی وضعیت سلامت روان و ارتباط آن با مشخصات فردی- اجتماعی در سربازان خدمت وظیفه یک پادگان نظامی شهر تهران در سال 1391 انجام گرفت.

روش‌ها: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی است که بر روی 102 سرباز انجام گرفت. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه سلامت روان GHQ (General Health Questionnaire) و پرسشنامه مشخصات فردی- اجتماعی به روش خود تکمیلی جمع‌آوری شد. از مدل خطی عمومی برای تعیین پیشگویی‌کننده‌های فردی- اجتماعی سلامت روان استفاده گردید.

یافته‌ها: میانگین (± انحراف معیار) نمره کلی سلامت روان (5/14±)2/26 از محدوده نمره قابل کسب 84-0 بود. بیش از نیمی از سربازان (%9/53) وضعیت روانی نامطلوب بر اساس نقطه برش بالینی نمره 23 داشتند. زیرمقیاس اضطراب و اختلال خواب با میانگین 79/7 بدترین وضعیت و زیرمقیاس افسردگی با میانگین 5 بهترین وضعیت را از محدوده نمره قابل کسب 21- 0 داشت. در زیر مقیاس‌های نشانگان جسمی، اضطراب و بیخوابی، عملکرد اجتماعی و افسردگی به ترتیب 9/5، 7/15، 9/3 و 8/9 درصد از سربازان از مشکلات شدید رنج می‌بردند. بر اساس مدل خطی عمومی، متغیرهای وضعیت حیات والدین و داشتن نامادری از پیشگویی‌کننده‌های سلامت روان در سربازان بودند (05/0P<).

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به‌دست‌آمده به‌نظر می‌رسد، پرداختن به سطوح مختلف سلامت روان و ارائه کلاس‌های مشاوره و دادن اطلاعات کافی به سربازان لازم و ضروری به‌نظر می‌رسد.