انتقال بین نسلی اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) از پدر خانواده به فرزندان: مطالعه مروری

Abstract

این مطالعه به بررسی مروری بین نسلی در اختلال استرس پس از آسیب از پدران به فرزندان در خانواده­ ها می­ پردازد. اختلال استرس پس از آسیب، در میان مهم ترین اختلالات روانی در بین افراد آسیب دیده­ ای که از جنگ برگشته ­اند می­ باشد. این اختلال منجر به ایجاد استرس و نگرانی برای افراد آسیب دیده می­ شود. امروزه تعریف اختلال استرس پس از آسیب نه تنها شامل افرادی است که تحت تاثیر یک فاجعه قرار گرفته اند، بلکه شامل کسانی که شاهد آن رویداد نیز بوده­ اند، می­ باشد. این مطالعه بر این موضوع متمرکز است که پدران گرایش بیشتری برای انتقال پریشانی ذهنی به فرزندان خود دارند، از این رو باید دریافت که چه عواملی باعث انتقال بین نسلی می­ شوند و مکانیزم انتقال در نسل بعدی چیست. اکثریت تحقیقات اولیه در مورد معرفی ژنهای مرتبط با خطر PTSD منفی بوده است، اما مطالعاتی اثرات میان‌نسلی PTSD را نشان داده­اند. مکانیزم‌های اپی ژنتیک هر دوی عوامل ارثی و محیطی را شامل می‌شوند که ابعاد روان‌شناختی جامعی را برای انتقال بین نسلی PTSD فراهم می‌کند. نظریه‌ عوامل اپی ژنتیک بر این فرض است که عوامل بیولوژیکی و روان‌شناختی در تعاملی نزدیک با یکدیگر عمل می‌کنند و تحقیقات امیدوار کننده­ ای در مورد نقش اصلاح اپی ژنتیک در زمینه کاهش اثرات ماندگار زیست محیطی بخصوص در اوایل دوره ­های رشد وجود داشته است. اطلاعات زیادی وجود دارد که نشان می­دهند برخی از فرزندان پتانسیل بیشتری برای ابتلا به این اختلال دارند. این مطالعه مروری نشان می­دهد که اعضای خانواده و سیستم­ های فرا خانوادگی در انتقال بین نسلی اختلال استرس پس از آسیب سهم بسزایی دارند.