روان‌درمانی مثبت‌نگر برای ارتقاء کیفیت زندگی جانبازان پاراپلژی از طریق شبکه‌های اجتماعی مجازی

Abstract

زمینه و هدف: استفاده از شبکه های اجتماعی در اجرای مداخلات روانشناختی امری جدید، اما به سرعت رشد کننده است. افرادی که سطح نیاز بالایی به چنین مداخلاتی دارند، می­توانند با ابزارهای مدرن از آن بهره ­مند شوند. در پژوهش حاضر تلاش شد تا اثربخشی روان­ درمانی مثبت ­نگر بر کیفیت زندگی جانبازان پاراپلژی از طریق شبکه­ های اجتماعی مورد مطالعه قرار گیرد. روش‌ها: این پژوهش از نوع نیمه تجربی پیش ­آزمون-پس ­آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل همه جانبازان پاراپلژی در استان خوزستان در سال 1396بودند که 36 نفر از آن­ها به صورت تصادفی انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و کنترل به صورت تصادفی گمارده شدند. ابزار گرد­آوری داده­ ها شامل آزمون­های کیفیت زندگی (HRQOL)، اضطراب Beck و افسردگی Beck بودند که آزمودنی­ های هر دو گروه قبل از مداخله آزمایشی، آنها را تکمیل کردند. سپس مداخله روان­ درمانی مثبت­نگر طی 14 جلسه روی گروه آزمایش اجرا شد در حالی که گروه کنترل مداخل ه­ای دریافت نکردند. سپس هر دو گروه مجددا پرسشنامه­ها را تکمیل نمودند. داده­ ها با استفاده از تحلیل آماری کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: روان­درمانی مثبت­نگر از طریق شبکه­های مجازی تاثیر معنی­ داری بر کاهش افزایش کیفیت زندگی (در سه حیطه سلامت جسمانی، روانی، و محیطی)، در سطح P<0.05 و اختلالات خواب و افسردگی جانبازان پاراپلژی در سطح P<0.001 داشت و توانست اختلاف معناداری بین پیش آزمون و پس آزمون در گروه مداخله ایجاد کند، اما در مورد سلامت اجتماعی، این مداخله تاثیر معناداری ایجاد نکرد، این تاثیرگذاری در سطح متوسط (بین 23 تا 71 درصد) به دست آمد. نتیجه‌گیری: روان­ درمانی مثبت­ نگر از طریق شبکه­های مجازی می­تواند کیفیت زندگی جانبازان پاراپلژی را بهبود بخشد. این بهبود از طریق مکانیسم های مختلف مانند تغییر باورها، افزایش تعاملات اجتماعی، افزایش فعالیت های فکری و جسمی به خاطر انجام تکالیف ایجاد می گردد. قابل توجه این که در مسیر اجرایی شدن این تکنیک در حال حاضر چالش هایی وجود دارد که در این مطالعه به آن اشاره شده است.