اپیدمیولوژی لیشمانیوز جلدی در شهرستان دامغان

Abstract

اهداف: لیشمانیوز جلدی یکی از مهم‌ترین بیماری­‌های منتقله به‌­وسیله پشه خاکی است که از مهم ­ ترین معضلات بهداشتی در ایران است. داشتن اطلاعات از وضعیت بیماری کمک شایانی به برنامه کنترل خواهد نمود. مطالعه حاضر به‌­منظور توصیف وضعیت لیشمانیوز جلدی در شهرستان دامغان انجام گرفت. روش­‌ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی روی 465 بیمار مبتلا به سالک که از سال 1385 تا سال 1388 در مراکز بهداشتی- درمانی شهرستان دامغان تحت درمان و پیگیری قرار گرفتند انجام شد. اطلاعات مربوط به بیماران از قبیل سن، جنس، ملیت، محل سکونت، تعداد و محل زخم، ماه و سال بروز بیماری ثبت شد. داده‌­ها با آزمون مجذور کای در نرم­‌افزار SPSS 12 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌­ها: از 465 بیمار مورد مطالعه 263نفر مرد (5/56%) و 202نفر زن (5/43%) بودند. 148نفر (8/31%) در شهر و 317نفر (2/68%) در مناطق روستایی سکونت داشتند. بیشترین فراوانی در گروه سنی 29-20 سال (22%) بود. بیشترین ضایعات (84%) در اندام‌­ها مشاهده شد و 46% بیماران حداقل دو زخم در بدنشان داشتند. بالاترین میزان شیوع در ماه‌های مهر، آبان و آذر مشاهده شد. نتیجه‌­گیری: لیشمانیوز جلدی در روستاهای مناطق کویری به‌­صورت بومی وجود دارد و در محله­های حاشیه شهر دامغان در حال گسترش است. بنابراین برنامه­‌ریزی جامع به­‌منظور کنترل بیماری ضروری است.