نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorباباتبار درزی, حسینfa_IR
dc.contributor.authorفردوسی, علی اکبرfa_IR
dc.contributor.authorعبادی, عباسfa_IR
dc.contributor.authorنجفی مهری, سهیلfa_IR
dc.contributor.authorسیرتی نیر, مسعودfa_IR
dc.contributor.authorنحریر, بتولfa_IR
dc.contributor.authorنصیری, ابراهیمfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-22T06:00:55Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-12T06:00:55Z
dc.date.available1399-08-22T06:00:55Zfa_IR
dc.date.available2020-11-12T06:00:55Z
dc.date.issued2008-04-01en_US
dc.date.issued1387-01-13fa_IR
dc.identifier.citationباباتبار درزی, حسین, فردوسی, علی اکبر, عبادی, عباس, نجفی مهری, سهیل, سیرتی نیر, مسعود, نحریر, بتول, نصیری, ابراهیم. (1387). بررسی تاثیر تمرینات دوره غواصی بر حداکثر میزان اکسیژن مصرفی (vo<sub>2</sub>max) در غواصان نیروی دریائی. مجله طب نظامی, 10(1), 51-56.fa_IR
dc.identifier.issn1735-1537
dc.identifier.issn1735-7667
dc.identifier.urihttp://militarymedj.ir/article-1-565-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/528870
dc.description.abstractمقدمه. حضور غواصان آموزش دیده در نیروهای نظامی و نقش آنان در موفقیت و یا ناکامی در جنگهای دریائی یک امر مسلم و انکارناپذیر می‌باشد و از آنجائی که محیط غواصی به دلیل شرایط خاص خود، اثرات مختلفی بر روی دستگاه‌های بدن غواص بجا می‌گذارد، به همین جهت لازم است نیروهایی گزینش شوند که از نظر سلامت و قوای جسمانی، توانایی انجام این کار را داشته باشند و سیستم قلبی عروقی آنان از کارایی لازم برخوردار باشد. برای نیل به این هدف، اندازه‌گیری حداکثر اکسیژن مصرفی یکی از گزینه‌ها می‌باشد.هدف. بر این اساس مطالعه حاضر با هدف تأثیر دوره غواصی بر میزان vo2max انجام گرفت. مواد و روش‌ها. در یک مطالعه نیمه تجربی از نوع قبل و بعد و یک گروهی از 32 نفر غواص مرد سالم، در شروع و پایان دوره، طبق پروتکل Bruce آزمون فعالیت بدنی بر روی تردمیل بعمل آمد. هم چنین پارامترهای همودینامیک مثل درجه حرارت، ضربان قلب، تعداد تنفس، فشار خون متوسط شریانی، اشباع اکسیژن خون شریانی، مسافت طی شده و حداکثر میزان اکسیژن مصرفی در دو لباس ورزشی و غواصی در شروع و پایان دوره اندازه‌گیری شد. نتایج. نتایج نشان داد که حداکثر میزان اکسیژن مصرفی داوطلبان در شروع دوره با پوشش ورزشی 73/5±99/65 و پوشش غواصی 37/6±56/60 (P<0.001) و در پایان دوره نیز به ترتیب 29/5± 50/68 و 74/5 ± 04 /63 (P<.001) بود که این اختلاف از نظر آماری معنی‌دار بود. اندازه برخی پارامترهای همودینامیک و متغیر مسافت طی شده و مدت زمان انجام فعالیت بدنی، بین دو لباس ورزشی و غواصی و بین شروع و پایان دوره آموزش، ارتباط آماری معنی داری وجود داشته و متفاوت بود. بحث. در مجموع نتایج مطالعه نشان می‌دهد که تمرین دوره آموزش، میزان حداکثر اکسیژن مصرفی، مدت انجام فعالیت و مسافت طی شده در دو لباس را نسبت به قبل از شروع دوره بهبود بخشید.fa_IR
dc.format.extent234
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی بقیه اللهfa_IR
dc.relation.ispartofمجله طب نظامیfa_IR
dc.subjectحداکثر میزان اکسیژن مصرفیfa_IR
dc.subjectفعالیت بدنیfa_IR
dc.subjectغواصیfa_IR
dc.subjectطب نظامیfa_IR
dc.titleبررسی تاثیر تمرینات دوره غواصی بر حداکثر میزان اکسیژن مصرفی (vo<sub>2</sub>max) در غواصان نیروی دریائیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشي اصیلfa_IR
dc.citation.volume10
dc.citation.issue1
dc.citation.spage51
dc.citation.epage56


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد