بررسی شیوع بیماری ها و علل مراجعه بیماران بی‌خانمان به اورژانس بیمارستان امام حسین تهران از سال 1391 لغایت 1396

Abstract

زمینه و هدف: بی‌خانمانی پدیده‌ای اجتماعی است که عوامل مختلفی در شکل‌گیری آن مؤثر هستند. این پدیده نامطلوب، بخش های مختلف مدنی و انتظامی جامعه را درگیر می کند. این مطالعه با هدف بررسی شیوع بیماری ها و علل مراجعه بیماران بی‌خانمان به اورژانس بیمارستان امام حسین از سال 1391 لغایت 1396 انجام گرفت. روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی گذشته نگر می‌باشد که در بیمارستان امام حسین (ع) تهران انجام شد. همه بیماران بی‌خانمان مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان امام حسین (ع) از سال 1391 تا سال 1396 بصورت سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات چک‌لیست محقق ساخته که شامل اطلاعاتی از قبیل سن، جنس، فاکتورهای خونی، وضعیت ابتلا به هپاتیت B و C، ابتلا به HIV، کشت خون، کشت ادرار، کشت مایع شکم، علت مراجعه، تشخیص و پیامد نهایی بیماران بود که توسط پژوهشگر از پرونده بیماران که در بخش اورژانس بود، جمع‌آوری شد. یافته‌ها: تعداد 1302 نفر افراد بی‌خانمان مراجعه کننده به بخش اورژانس مطالعه شدند. بیشتر افراد بی خانمان (9/98%) مراجعه کننده مرد بودند. میانگین سنی کل بیماران بی خانمان برابر 12±45 سال بود. در بیماران بی‌خانمان مراجعه کننده به بخش اورژانس شیوع بیماری هپاتیت B، هپاتیت C و HIV به ترتیب 3، 3/17 و 6/8 درصد بود. همچنین از نظر علت مراجعه، کاهش سطح هوشیاری (307 نفر- 6/23 %)، ضعف و بی حالی (162 نفر- 4/12 %)، تنگی نفس (154 نفر- 8/11 %)، درد شکم (134 نفر- 3/10 %) و تصادف با ماشین (128 نفر-8/9 %) از شایعترین علل مراجعه افراد بی خانمان بود. از نظر تشخیص، MI دارای بیشترین فراوانی بود. پیامد نهایی 1/68 درصد بهبود یافته و 7/23 درصد فوت کرده بودند. متغیرهای سن، هموگلوبین و هماتوکریت با پیامد نهایی ارتباط آماری معنی داری داشت (P<0.001). نتیجه‌گیری: شیوع بیماری های هپاتیت B و C و ابتلا به HIV در افراد بی خانمان قابل توجه است. باتوجه به امکان انتقال این بیماری ها، باید برنامه ریزی های لازم با همکاری وزارت بهداشت و نیروی انتظامی و دیگر ارگان های مربوطه برای کنترل این بیماری ها در افراد بی خانمان صورت پذیرد.