بررسی فراوانی نسبی اتومایکوزیس در مراجعه‌کنندگان به درمانگاه گوش و حلق و بینی بیمارستان بقیه‌ا…«عج»

Abstract

اهداف. اتومایکوز ی س عفونت شایع قارچی گوش خارجی است که در نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری جهان دیده می‌شود. این بیماری یکی از معمول‌ترین مشکلاتی است که پزشکان و به‌خصوص متخصصین گوش و حلق و ب ی نی با آن روبه‌رو می‌باشند. لذا، این تحقیق به‌منظور بررسی وضعیت این بیماری در مراجعه‌کنندگان به درمانگاه گوش و حلق و بینی بیمارستان بقیه‌ا...«عج» ب ه مدت دو سال ( 1383-1381 ) انجام گرفت. روش‌ ها. تعداد 35 بیمار (23 نفر مذکر و 12 نفر مؤنث) با تشخیص بالینی اتومایکوزیس مورد بررسی قارچ‌شناسی قرار گرفتند. به‌منظور تشخیص بیماری پس از نمونه‌برداری از گوش، آزمایش مستقیم با پتاس 10 درصد و کشت نمونه‌ها بر روی دو محیط سابورو دکستروز آگار و سابورو دکستروز آگار حاوی کلرامفنیکل صورت گرفت. به‌ منظور تعیین گونه قارچ از روش‌های آزمایشگاهی و تست‌های افتراقی مختلف استفاده گردید. یافته ها. در این بررسی از 35 بیمار با تشخیص بالینی اتومایکوزیس، با توجه به نتایج آزمایشگاهی تنها 20 نفر (1/57 درصد) مبتلا به اتومایکوزیس تشخیص داده شدند . ا ز این تعداد 12 نفر (3/34 درصد) مذکر و 8 نفر (8/22 درصد) مؤنث بودند. بیشترین تعداد موارد بیماری در گروه سنی 40-30 سال مشاهده گردید. عوامل قارچی جدا شده به ترتیب فراوانی عبارت بودند از: آسپرژیلوس نایجر 14 مورد ( 7/43 درصد)، کاندیدا آلبیکانس 5 مورد (6/15 درصد)، آسپرژیلوس فومیگاتوس 4 مورد (5/12 درصد)، گونه‌ های آسپرژیلوس 3 مورد (4/9 درصد)، آسپرژیلوس گلوکوس, پنی‌سیلیوم و گونه کاندیدا هر یک 2 مورد (2/6 درصد). نتیجه گیری. در این بررسی فراوان‌ترین قارچ‌های جدا شده از بیماران مبتلا به اتومایکوزیس، گونه‌های آسپرژیلوس و کاندیدا بود که با بررسی دیگر محققان در ایران و سایر کشورها مطابقت دارد . به‌علاوه با وجود شیوع 1/57 درصد بیماری اتومایکوزیس در مراجعه‌کنندگان به درمانگاه، ضرورت توجه بیشتر به اقدامات تشخیصی دقیق و پیشگیرانه اهمیت دارد. بررسی حاضر نشان داد ؛ بیماری اتومایکوزیس را تنها از روی علا ی م بالینی نمی ‌ توان تشخیص داد و لازمه آن تشخیص آزمایشگاهی است.