اثر اِن استیل سیستئین بر کیفیت خواب و وضعیت تنفسی معتادان به مورفینِ در حال ترک؛ مطالعه پایلوت

Abstract

اهداف. اختلال خواب و مشکلات تنفسی از شکایات عمده افراد معتاد به مورفین است. داروهای آنتی­‌اکسیدان سبب بهبود کیفیت خواب می­‌شوند. این مطالعه با هدف تعیین اثر اِن­‌استیل­‌سیستئین (NAC) بر کیفیت خواب و وضعیت تنفسی معتادان به مورفین در حال ترک انجام شد. روش‌­ها. در این کارآزمایی بالینی دوسوکور، از میان افراد معتاد به مورفین در حال ترک به‌­روش نمونه­‌گیری سیستماتیک دو گروه برای مصرف دارو (17 نفر) و دارونما (15 نفر) انتخاب شدند و به­‌مدت 45 روز به­‌ترتیب 1200 میلی­‌گرم NAC و دارونما به آنها داده شد. قبل و بعد از مطالعه، وضعیت خواب بیماران توسط پرسش‌­نامه وضعیت خواب پیلسبورگ و وضعیت تنفسی آنها با روش پیک­فلومتری بررسی و در نهایت نتایج آن، به‌وسیله آزمون­‌های آماری فیشر، من- ویتنی و ویلکاکسون تجزیه و تحلیل شد. یافته‌­ها. میانگین نمره PSQI قبل از انجام مداخله در گروه دارو 64/4±76/10 و در گروه دارونما 47/6±07/10 و پس از انجام مداخله به‌­ترتیب 62/2±29/5 و 87/2±40/4 بود که در هر دو گروه نسبت به ابتدای مطالعه بهبود معنی­‌داری داشت. درحالی‌­که در ابتدا و در انتها نسبت به یکدیگر اختلاف معنی­‌داری نداشتند. NAC سبب بهبود معنی­‌دار نتایج پیک­فلومتری در گروه دارو شد، اما نتایج دو گروه در مقایسه با یکدیگر در پایان طرح، اختلاف معنی‌داری نداشت. نتیجه­‌گیری. داروی NAC در مقایسه با دارونما، سبب بهبود معنی‌­دار کیفیت خواب و عملکرد ریوی در معتادان به مورفین در حال ترک نمی­‌شود.