بررسی وضعیت بیماری‌ها در آزادگان استان چهارمحال و بختیاری قبل و بعد از اسارت

Abstract

جنگ تلخ‌ترین حادثه در تاریخ بشریت است و اسارت یکی از نتایج اجتناب‌ناپذیر آن می‌باشد. با آنکه مقررات و معاهدات ژنو تنها مرجع بین المللی برای رعایت و نظارت بر حقوق اسیران جنگی است. با وجود این، گزارشات کمیته بین‌المللی صلیب‌سرخ حکایت از شکنجه و آزار اسیران جنگی ایران در عراق دارد. به منظور تعیین توزیع فراوانی بیماری‌ها در آزادگان استان 263 تن از آزادگان مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج این تحقیق نشان داد، افرادی که به جبهه اعزام شده‌اند از سلامت کامل برخوردار بوده و تنها 1/5 % آنها دچار عیوب انکساری چشم بوده‌اند. بیشترین آسیب‌های جنگی وارد شده به رزمندگان تحت این مطالعه عبارت بود از: 5/36% در معرض اصابت ترکش، 4/14% در معرض گازهای شیمیایی و 1/17% بدنبال صدای انفجار دچار کاهش شنوائی شده‌اند. در دوران اسارت بیماری‌های لثه و دندان 4/65% ، صدمات و بیماری‌های ناشی از تروما 59% ، گاستریت و زخم‌های معده و اثنی‌عشر 4/27% دارای بیشترین فراوانی بوده‌اند. بعد از اسارت، گاستریت 4/30% ، بیماری دندان31% ، اختلال استرس پس از سانحه 6/26% ، افسردگی2/18% ، سردرد عروقی 21% ، کاهش شنوایی4/22% از بیماری‌های شایع می‌باشند. شیوع برخی از بیماری‌ها در آزادگان حاکی از آن است که پوشش مراقبت‌های سلامتی در دوران اسارت وضعیت نامطلوبی داشته، شکنجه و آزار نه‌ تنها موجبات بیماری و غم را در آن دوران فراهم ساخته بلکه تبعات آن پس از اسارت بر سلامتی آزادگان مشاهده می‌شود. لذا، توجه به امر سلامت و درمان بیماری آزادگان همچنان به‌عنوان یک اولویت تلقی می‌گردد.