ارتباط کیفیت زندگی کاری و استرس شغلی در کارکنان سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران استان همدان

Abstract

اهداف: کیفیت زندگی کاری عاملی جهت ارتقاء بهره‌وری و رضایتمندی کارکنان و استرس شغلی واکنشی‌ در نتیجه‌ تغییرات‌ و نیازهای‌ زندگی‌ کاری است. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط کیفیت زندگی کاری و استرس شغلی در کارکنان سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران شهر همدان انجام شده است.

روش‌ها: مطالعه از نوع توصیفی مقطعی است. با سرشماری، تمامی کارکنان شاغل سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مورد بررسی قرار گرفتند. داده‌ها توسط دو پرسشنامه استاندارد «تعیین کیفیت زندگی کاری» و «طبقه بندی میزان استرس» گردآوری شد. جهت آزمون فرضیات از ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن و آزمون T-test استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد سطح کیفیت زندگی کاری کارکنان در حد متوسط بود و بین کیفیت زندگی‌کاری با تحصیلات کارکنان (031/0= P) و بین کیفیت زندگی کاری با سابقه کار کارکنان (024/0=P) همبستگی مثبت و معنی‌داری وجود داشت. ضمناً بر اساس آزمون همبستگی پیرسون، ارتباط معنی‌داری بین نمره میانگین کیفیت زندگی کاری و میانگین استرس افراد به دست آمد (004/0=P).

نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج، هر قدر کیفیت زندگی کاری کارکنان بیشتر شود، استرس کمتری را تجربه می­نمایند. مدیران باید توجه بیشتری به کیفیت زندگی کارکنان خود داشته باشند. استفاده از برنامه‌های کاری، راه‌های ارتباطی باز و مشارکت کارکنان در تصمیم‌گیری‌های شغلی سازمان از راه‌های ارتقاء کیفیت و کاهش استرس است.