تعیین فراوانی هپاتیت B در خانواده افراد نظامی و غیر‌نظامی HBsAg+

Abstract

اهداف. هپاتیت مزمن B امروزه یکی از مهمترین مشکلات بهداشتی – درمانی در سراسر جهان محسوب می‌شود. امروزه بسیاری از موارد هپاتیت B ناشی از انتقال با روش‌های غیرپوستی و یا تلقیح پوستی می‌باشد ولی دو روش که بیشترین تأثیر را در انتقال ویروس دارند، شامل: انتقال پری‌ناتال و تماس جنسی می‌باشد. این مطالعه برای تعیین فراوانی موارد مثبت HBsAg در اعضای خانواده بیماران HBsAg مثبت در کل و نیز برحسب رابطه خویشاوندی افراد، با تأکید بر بررسی تجمع عفونت در خانواده‌های بیماران نظامی طراحی شد. روش ها. اعضای خانواده 250 بیمار مراجعه‌کننده به مرکز هپاتیت تهران در طول سال‌های 1381-1380 به‌صورت توصیفی‌- مقطعی بررسی شدند. پرسشنامه شامل: اطلاعات دموگرافیک بیماران، وضعیت بیماری در آن‌ها و وضعیت واکسیناسیون و HBsAg در اعضای خانواده تکمیل شد. میزان واکسیناسیون و سپس فراوانی HBsAg در گروه‌های مختلف بررسی گردید. یافته ها. از 1086 نفر اعضای خانواده بیماران، HBsAg در 1057 نفر (2/97 درصد) چک شده بود. از این تعداد 173 نفر (3/16درصد) HBsAg مثبت بودند. بیشترین فراوانی در مادران افراد مبتلا (3/33 درصد) و پس از آن به‌ترتیب در برادر و خواهران (7/30 درصد)، پدران (8/28 درصد)، همسران (8 درصد) و فرزندان (5/6 درصد) دیده شد. فراوانی در خانواده بیماران زن به‌طور معنی‌داری بیش از خانواده مردان بود (8/28درصد در برابر7/11درصد، 04/0> p ). فراوانی در خانواده بیماران نظامی به‌طور معنی‌داری کمتر از خانواده غیرنظامیان بود (98/1 درصد در برابر 8/20 درصد، 01/0> p). نتیجه گیری. بر اساس نتایج این مطالعه خانواده افراد مبتلا در ایران یک کانون تجمع عفونت محسوب می‌شوند. با این حال به‌نظر می‌رسد، اهتمام بیشتر مراکز درمانی نیروهای نظامی و تقید به نظم در خانواده‌های نظامی باعث کاهش قابل توجه فراوانی HBsAg در این گروه شده است. لذا بررسی کل اعضای خانواده بیماران HBsAg مثبت از نظر مارکرهای سرمی و سپس واکسیناسیون افراد منفی توصیه می‌گردد.