ارزیابی بالینی ارتوپدی و توان‌بخشی جانبازان قطع عضو در استان مازندران

Abstract

اهداف: شناخت درست مشکلات و نیازهای بهداشتی- درمانی و توان­بخشی جانبازان قطع عضو می‌­تواند در کاهش عوارض و افزایش کیفیت و امید به زندگی در جانبازان مذکور تاثیر بسیاری داشته باشد. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی نتایج ارزیابی­‌های بالینی و توان­بخشی جانبازان قطع عضو در استان مازندران انجام شد. روش‌­ها: این پژوهش توصیفی و مقطعی روی جانبازان قطع عضو استان مازندران که در سال­‌های 85-1384 به درمانگاه تخصصی بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مازندران مراجعه کرده بودند، انجام شد. از میان 375 پرونده بالینی جانبازان قطع عضو، 295 پرونده وارد مطالعه و مابقی از مطالعه حذف شدند. تمام ارزیابی‌­های بالینی توسط یک متخصص ارتوپدی و یک متخصص توان­بخشی در کلینیک مذکور انجام شد. داده­‌ها در پرسش­‌نامه‌ای محقق‌ساخته ثبت و به­‌کمک آمار توصیفی با نرم­‌افزار SPSS 16 تجزیه و تحلیل شد. یافته­‌ها: 168 نفر (9/56%) از جانبازان دارای قطع عضو اندام تحتانی از درد در انتهای عضو قطع‌­شده، 65 نفر (22%) از عفونت­‌های پوستی در انتهای عضو قطع‌­شده و 58 نفر (7/19%) از نوروما در انتهای عضو قطع­‌شده شکایت داشتند. تعویض یا تعمیر پروتزهای اندام تحتانی با 253 مورد درخواست (76/85%) بیشترین دستور درمانی بود. نتیجه‌­گیری: به­‌نظر می­‌رسد که اکثر جانبازان از توان­مندی جسمی قابل قبولی برخوردار نباشند که این امر باعث کاهش کیفیت زندگی آنها شده است. لذا اقدامات توان­بخشی مناسب­‌تری برای این گروه از جانبازان توصیه می­‌شود.