حذف فتوکاتالیستی استایرن از هوا با استفاده از نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم تثبیت شده برروی زئولیت طبیعی اصلاح شده و پرتو گاما

Abstract

زمینه و هدف: هدف از این تحقیق بررسی مقایسه ای راندمان حذف استایرین با استفاده از زئولیت طبیعی سمنان و زئولیت طبیعی اصلاح شده پوشش نانو ذرات TiO2 به عنوان عامل کاتالیستی می باشد. روش‌ها: از زئولیت طبیعی به قطر 1 تا 2 میلی متر استفاده شد. اصلاح زئولیت طبیعی با اسید کلریدریک یک نرمال انجام گرفت. سطح و حجم منافذ بستر با روش BET تعیین شد. ساختار سطحی توسط میکروسکوپ الکترونی مشخص گردید. جریان هوای مداوم و استایرن با غلظت 100 الی 450 ppm از بستر زئولیت با پوشش فتوکاتالیست دی اکسید تیتانیوم با تابش اشعه گاما از سیستم عبور داده شد و باعث حذف بخارات استایرن گردید. دمای محیط انجام تحقیق در حدود 25 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی متوسط 33% تنظیم شده بود. یافته‌ها: نتایج اندازه گیری سطح زئولیت باBET افزایش سطح زئولیت را نشان داد. عکس های SEM نشان می دهد نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم بر روی زئولیت تثبیت شده است. آنالیز سطح با XRFو XRD مشخص کرد که ساختار زئولیت پس از اصلاح توسط اسید کلرئید ریک هنوز پابر جااست و دی اکسید تیتانیوم 5/1 درصد در بلورهای زئولیت افزایش یافت. بیشترین راندمان حذف (95%) مربوط به زئولیت اصلاح شده با عبور استایرن با غلظت 100 تا 450ppm از دو بستر زئولیت طبیعی و اصلاح شده بود. نتیجه‌گیری: افزایش سطح میتواند باعث افزایش حذف استایرین شود و اشعه گاما توانایی فعال کردن فتوکاتالیست را دارد. زئولیت طبیعی اصلاح شده با اسید و پوشش TIO2 بستر میتواند میزان حذف استایرین را افزایش دهد.