تاثیر آرام سازی پیشرونده عضلانی بر پیامدهای ناشی از انفارکتوس میوکارد: مطالعه مروری

Abstract

انفارکتوس میوکارد حاد، جدی­ترین و کشنده­ترین فرم بیماری عروق کرونری قلب است. علیرغم پیشرفت­ها در تشخیص و درمان، انفارکتوس میوکارد حاد به عنوان یک معضل بزرگ بهداشتی در دنیا مطرح بوده و در کشورهای در حال توسعه به طور قابل توجهی در حال افزایش است. شواهد نشان می دهد که برنامه­های بازتوانی مبتنی بر تمرینات بدنی، بعد از رخداد حوادث قلبی عروقی تاثیر مهمی بر کاهش میزان مرگ و میر و بهبود شرایط زندگی در این بیماران دارد. بازتوانی قلبی یک جزء اساسی و مهم در برنامه مراقبتی بیماران دچار انفارکتوس قلبی می باشد. از جمله روش­های غیردارویی جهت کاهش علائم فوق می توان به تکنیک آرامسازی پیشرونده عضلانی اشاره نمود که بر کاهش تن عضلانی در عضلات مهم بدن تاکید دارد. در این روش عضلات بدن طی دوره­هایی ابتدا منقبض و سپس ریلکس می شوند. این روش آرامسازی از تئوری روانی-عصبی-ایمونولوژی تبعیت می کند و با استفاده از سیستم سایکونرواندوکرین و فعالسازی سیستم سمپاتیک و پاراسمپاتیک باعث کنترل عوارض ناشی از تنش می­شود. تاثیرات مثبت این روش در مورد برخی از بیماری ها مورد تائید قرار گرفته، نشان داده شده که در جهت کاهش تنیدگی، استرس، اضطراب، تهوع، استفراغ و درد، می­تواند مفید واقع شود. مطالعه مروری حاضر به معرفی تکنیک آرامسازی پیشرونده عضلانی و تاثیرات آن بر پیامدهای ناشی از انفارکتوس میوکارد حاد قلبی می پردازد.