ارزیابی و مقایسه برانکاردهای متداول در بهداری سپاه با یک نوع برانکارد تاشونده

Abstract

برانکاردهای مورد استفاده در سپاه، از دو میله مستقیم و یک‌پارچه برزنتی تشکیل شده‌اند، در این نوع برانکاردها، اندامهای بیمار ثابت نمی‌ماند و بدلیل اشغال فضا، حمل و نقل و انبارسازی آن مشکل است. با توجه به لزوم ارتقاء کیفی این وسیله کار آمد، شناسایی نقاط قوت و ضعف آن ضروری است. در این راستا، بر آن شدیم تا به عنوان قدم اول برانکاردهای موجود را با انواع جدیدتر مقایسه نماییم. در این طرح، با انجام یک مطالعه تجربی متقاطع، برخی از مشخصات برانکاردهای مورد استفاده در سپاه با یک نوع برانکارد تاشونده که دارای تسمه‌های ثابت‌کننده بود، مقایسه شد. تعداد 6 عدد از هر یک این برانکاردها بین گروههای سه نفره از افراد هم قد و هم وزن توزیع شد و اعمال مختلفی همچون حمل برانکارد بدون مصدوم، حمل با مصدوم در سربالایی و سراشیبی و کج کردن برانکارد انجام گردید. سپس جای دو نوع برانکارد در گروهها تعویض و اعمال فوق تکرار شد. در پایان، با استفاده از پرسشنامه نظر افراد حامل مصدوم درباره خصوصیات برانکاردها جمع‌آوری و آنالیز گردید. برانکاردهای تاشونده، دارای قابلیت ثابت نگهداشتن اندامها و ستون فقرات هستند (P<0.001) و فشار وارد بر بدن را کاهش می‌دهند (P<0.05) ، ولی وزن آنها زیادتر از حد بوده است (P<0.01) . در مجموع، کارآیی این دو برانکارد بدون اختلاف معنی‌دار با یکدیگر ارزیابی شد. به نظر می‌رسد که تاشو بودن و تجهیزات اضافی، سبب افزایش وزن برانکاردهای مورد آزمایش شده و در کل مزیت خاصی نسبت به برانکاردهای متداول ندارند.