تاثیر تمرینات اصلاحی بر کنترل پوسچر و کیفیت زندگی نظامیان مبتلا به کمردرد مزمن

Abstract

زمینه و هدف: آسیب‌های اسکلتی عضلانی عامل اصلی ناتوانی در پرسنل نظامی هستند. در این بین کمردرد یکی از مشکلات شایع و پرخطر در میان نظامیان است. کمردرد بیشتر در پرسنل نیروی کار فعال و در محیط‌های نظامی نسبت به سایر جمعیت‌ها شایع است. لذا هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تمرینات اصلاحی بر کنترل پوسچر و کیفیت زندگی نظامیان مبتلا به کمردرد مزمن بود. روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع تحقیقات نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون بود که نمونه آماری آن را 30 نفر از نظامیان مبتلا به کمردرد با میانگین سنی 35/6 سال که بصورت تصادفی انتخاب شدند تشکیل دادند. برای اندازه گیری کنترل پاسچر و تعادل آزمودنی‌ها از تست تعادلی وای (Y Balance Test) استفاده شد. کیفیت زندگی به وسیله پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (World Health Organization) اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: در سلامت جسمانی، سلامت روانشناختی و سلامت محیطی از خرده مقیاس‌های کیفیت زندگی تفاوت معنی‌داری بین پیش آزمون و پس آزمون وجود ندارد (05/0P>). اگر چه در خرده مقیاس سلامت اجتماعی تفاوت معنی‌دار بود (05/0P<). تعادل در پیش آزمون و پس آزمون گروه کنترل تفاوت معناداری نداشت (05/0P>). نتایج آزمون t همبسته بر متغیر‌های کیفیت زندگی و تعادل گروه تجربی نشان داد که از خرده مقیاس‎های کیفیت زندگی: سلامت جسمی و سلامت محیطی در پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معناداری نداشته‎اند (05/0P>) در حالی که خرده مقیاس‌های سلامت روانشناختی و سلامت اجتماعی در پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معنی‎داری را نشان دادند (05/0P<). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تمرینات اصلاحی بر شاخص‌های کیفیت زندگی و کنترل پاسچر نظامیان مبتلا به کمردرد مزمن تاثیر مثبت داشته است. بنابراین پیشنهاد می‌شود که در ارگان‌های نظامی تمرینات اصلاحی در کنار سایر تمرینات مورد توجه قرار گیرد.