پیش بینی اهمال کاری سازمانی و رضایت از زندگی بر اساس فرسودگی شغلی و سابقه خدمت

Abstract

اهداف: اهمال کاری عوارض منفی و نامطلوبی در سازمان بر جای می گذارد که کاهش بهره وری، نارضایتی مراجعان، کاهش انگیزه کارکنان و افزایش غیبت و جابه جایی از جمله آنهاست. هدف از این پژوهش پیش بینی اهمال کاری بر اساس فرسودگی شغلی و سابقه خدمتی در بین کارکنان یک یگان نظامی بوده است.

روش‌ها: این پژوهش از نوع مقطعی و جامعه پژوهش کلیه نیروهای رسمی شاغل در یک یگان خدمتی بودند که به روش تصادفی 100 نفر از آنان به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده ها توسط سه پرسشنامه اهمال کاری (صفاری نیا و رازلیقی)، رضایت از زندگی (داینر، امون و لارسن) و فرسودگی شغلی (مسلش) گردآوری شد.

یافته‌ها: یافته ها نشان داد که بین اهمال کاری و فرسودگی شغلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بین اهمال کاری و سابقه خدمتی نیز رابطه منفی معنادار وجود داشت، اما بین رضایت از زندگی با فرسودگی شغلی و سابقه خدمت رابطه معناداری مشاهده نگردید. همچنین تحلیل رگرسیون نشان داد که فرسودگی شغلی و سابقه خدمت 245/0 واریانس مربوط به اهمال کاری را تبیین می کنند.

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج تحقیق می توان اظهار داشت هر چقدر فرد از نظر سابقه خدمتی پیشرفت می کند میزان اهمال کاری وی کمتر می شود. شاید یکی از دلایل این امر این باشد که بطور معمول در یگانهای نظامی با افزایش سابقه، فرد با محیط نظامی سازگاری بیشتری می یابد و کمتر به اهمال کاری روی می آورد در حالی که در ابتدای خدمت به دلیل عدم سازگاری و همچنین حجم بیشتر فعالیتها فرد ترجیح می دهد از زیر بار مسئولیت فرار نماید.