تأثیر روانکاری کمینه بر زبری سطح در سخت‌ تراشی فولاد بلبرینگ 100Cr6 با ابزار نانو سی‌بی‌ان

Abstract

یکی از روشهای جدید روانکاری در فرآیندهای ماشین‌کاری، روانکاری کمینه است. در این روش، مقدار بسیار کمی از سیال توسط هوای فشرده بصورت اسپری در آمده و به عنوان روانکار استفاده می‌شود. یکی از مزایای این روش، کاهش آلودگی محیط زیست و اثرات نامطلوب بر سلامتی اپراتور نسبت به روانکاری معمولی (تر) است. در این تحقیق، تأثیر روانکاری کمینه بر زبری سطح در سخت‌تراشی فولاد بلبرینگ 100Cr6 مورد بررسی قرار گرفته و با دو روش خشک و تر مقایسه شده است. برای انجام روانکاری کمینه، تجهیزاتی به دستگاه تراش اضافه گردید. برای براده‌برداری از فولاد 100Cr6 از ابزار نانو سی‌بی‌ان که نسل جدید ابزارهای سی بی ان با تکنولوژی نانو است استفاده شد. آزمایش‌های تجربی با سه روش خشک، تر و روانکاری کمینه انجام گرفته است. برای بررسی زبری سطح، هر یک از پارامترهای برشی شامل سرعت برشی، نرخ پیشروی و عمق برش در سه سطح مختلف انتخاب و همه حالت‌های ممکن از ترکیب این پارامترها آزمایش شده است. طبق نتایج به دست آمده از آزمایش‌های تجربی و نتایج حاصل از آنالیز واریانس، نرخ پیشروی 68%، روش روانکاری 14%، سرعت برشی 4% و عمق برش کمتر از 1% بر زبری سطح تأثیر داشت. نتایج به دست آمده نشان داد که زبری سطح در روش روانکاری کمینه نسبت به ماشین‌کاری خشک و تر به طور متوسط به ترتیب 42 % و 30 % کاهش یافته است.