پدیده نامطلوب سرمایش موضعی و تأثیر آن بر مصرف انرژی در سامانه‌های گرمایش از کف ساختمان

Abstract

- در بسیاری از موارد ساکنان ساختمان در فصل زمستان از احساس سرمای موضعی در ناحیه مچ پا و پشت گردن شکایت دارند. در چنین شرایطی افراد برای غلبه بر احساس سرمای موضعی، دمای هوای اتاق را افزایش می‌دهند و این به‌معنای افزایش مصرف انرژی است. در ساختمانهای مسکونی با تهویه طبیعی، رخداد پدیده سرمایش موضعی به‌دلیل وجود پنجره‌ها و سطوح سرد در ساختمان است. سرعت متوسط و شدت اغتشاش جریان هوا، دو عامل عمده در ایجاد کوران یا سرمایش موضعی ناخواسته است. بیشتر نارضایتی‌های گزارش شده ناشی از پدیده سرمایش موضعی، در مواردی رخ داده که سرعت متوسط جریان نیز از حد مجاز تجاوز نکرده است. این بدین‌معنا است که شدت اغتشاش جریان هوا نیز نقش مؤثری در رخداد این پدیده دارد. لذا بررسی پدیده کوران یا سرمایش موضعی ناخواسته در سامانه‌های گرمایش از کف ساختمان نیز خالی از اهمیت نیست، هر چند در این موارد، سرعت متوسط جریان هوا ناچیز است. در این مقاله به بررسی اثر اندازه پنجره بر ایجاد نارضایتی حرارتی ناشی از پدیده سرمایش موضعی در ساختمانهایی که از سیستمهای گرمایش از کف استفاده می‌کنند، پرداخته شده است. بررسیها نشان می‌دهد که اگر چه اندازه پنجره بر گستردگی محدوده نارضایتی ایجاد شده به‌دلیل پدیده سرمایش موضعی، مؤثر است، اما این تأثیر به‌حدی نیست که میزان نارضایتی از مقادیر مجاز استاندارد فراتر رود. بنابراین تبعات نامطلوب ناشی از پدیده کوران یا سرمایش موضعی بر مصرف انرژی، در ساختمانهایی که از سامانه‌های گرمایش از کف استفاده می‌کنند چندان چشمگیر نیست. در پایان، محدوده ایجاد نارضایتی در نزدیکی پنجره در دو حالت گرمایش از کف و گرمایش به‌کمک پانلهای عمودی مقایسه شده است. بررسیها نشان داد که سیستمهای گرمایش کفی نسبت به پانلهای عمودی از نظر مصرف انرژی و آسایش حرارتی عملکرد بهتری دارند.