بررسی تجربی سطوح شکست و خواص مکانیکی آلومینیوم 1050 تولید شده با فرآیند نورد تجمعی

Abstract

روش نورد تجمعی، از روش های جدید تغییر شکل شدید پلاستیک می باشد که در یک دهه گذشته برای تولید مواد زیادی مورد استفاده قرار گرفته است. در این تحقیق به بررسی خواص مکانیکی و مود شکست ورق های ریزساختار و چندلایه آلومینیوم-آلومینیوم با استفاده از روش نورد تجمعی، در پاس های مختلف فرآیند نورد تجمعی پرداخته شد. فرآیند نورد تجمعی در دمای اتاق، بدون استفاده از روان کار، در هفت پاس متوالی و بدون عملیات حرارتی بین پاسی انجام شد که مقدار کاهش ضخامت در هر پاس 50% می باشد. خواص مکانیکی و شکست به وسیله میکروسکوپ الکترونی روبشی، تست کشش تک محوره و تست میکروسختی مورد بررسی قرار گرفت و مشاهده شد که با افزایش سیکل های نورد تجمعی استحکام کششی و سختی افزایش می یابد و مقدار الانگیشن کاهش می‌یابد که این تغییرات می تواند ناشی از کرنش سختی زیاد در اثر تغییر شکل شدید پلاستیک و ریزشدن دانه ها باشد. بیشترین استحکام کششی و میکروسختی در پایان سیکل هفتم بدست می آید که نسبت به نمونه ی اولیه به ترتیب 4/241 و 106 درصد افزایش می یابد. همچنین با افزایش سیکل های فرآیند دیمپل های با اندازه کوچکتر و عمق کمتر نسبت به نمونه اولیه مشاهده شد.