مدل حد شکل پذیری ورتکس تکاملی در توسعه ناپایداری ویسکوپلاستیک پخشی به محلی ورق ها

Abstract

در دهه های گذشته برای پیش بینی پدیده گلویی شدگی تعدادی مدل از قبیل تئوری ورتکس پیشنهاد داده شده است. در اینجا یک مدل ورتکس که ناپیوستگی نرخ های تنش و کرنش را در لایه گلویی شدگی بررسی می کند توسعه داده می شود. این مدل بر اساس تئوری تغییر شکل پلاستیسیته کلاسیک J_2 جهت پیش بینی تکامل تغییر شکل محدود شده در مد های گلویی شدگی پایه ریزی می شود. اگرچه در نظر گیری اثر نرخ کرنش نقش مهمی در بدست آوردن نتایج درست دارد، اما معمولا اعمال آن منجر به ظاهر شدن معادلات عمده ساختاری نسبتا پیچیده ای می گردد. از این رو، یک پل ارتباطی ظریف میان مدل های گلویی شدگی های پخشی و محلی با استفاده از فرض نیروی بیشینه ساخته می شود. همچنین با تحلیل رفتار نرخ کرنش بر روی ناپایداری پلاستیک، نمودارهای حد شکل دهی با نمایش نتایج صحیح تر نسبت به مدل های موجود بدست می آیند. تاثیر سه محورگی تنش بر محلی و دو شاخه ای شدن تغییر شکل مورد بررسی قرار می گیرد. همچنین یک معیار نیروی بیشینه اصلاح شده جهت پیش بینی گلویی شدگی پخشی که شرایط بارگذاری را در نظر می گیرد بکار گرفته می شود. اثرات ناهمسانگردی با بکارگیری معیار تسلیم هیل درجه دوم مطالعه می شود. زاویه گلویی شدگی به ازای شرایط مختلف از طریق بسط مدل ورتکس جفت شده با زاویه وابسته به معیار تسلیم مورد بررسی قرار خواهد گرفت.