بررسی تاثیر استفاده کوتاه مدت اسپلینت Volar-Dorsal Wrist/Hand Immobilization بر روی دامنه حرکتی، اسپاستیسیته و عملکرد اندام فوقانی مبتلا در بیماران سکته مغزی

Abstract

زمینه و هدف: از جمله مشکلاتی که به دنبال سکته مغزی ایجاد می شود اسپاستی سیته یا بالا رفتن تون عضلانی، کاهش دامنه حرکتی و کاهش عملکرد بر روی عملکرد اندام فوقانی، دامنه Volar-Dorsal Wrist/Hand Immobilization اندام فوقانی میباشد. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر اسپلینت حرکتی مفاصل آرنج، مچ دست و متاکارپوفالانژیال واسپاستی سیته آرنج و مچ دست در بیماران مبتلا به سکته مغزی بود. انجام شد. یک گروه متشکل از (Pretest - Post test Design) روش بررسی: این تحقیق به روش مداخله ای و به صورت پیش آزمون– پس آزمون 14 بیمار مبتلا به سکته مغزی با روش غیر احتمالی ساده وارد این مطالعه شدند و بر اساس معیارهای ورود و خروج از مطالعه، انتخاب و پس از ارزیابی اولیه دامنه ی حرکتی از ،MAS اسپلینت به آنها داده شد و بعد از گذشت یک ماه 11 نفر از آنان دوباره مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای ارزیابی اسپاستی سیته از گونیامتری و عملکرد اندام فوقانی از فوگل مایر استفاده شد. بیماران اسپلینت را دو ساعت در روز و تمام شب ( 6 تا 8 ساعت) به مدت 1 ماه پوشیدند. معنی دار بود. تفاوت دامنه حرکتی مفاصل آرنج و دست و اسپاستی سیته آرنج و P=0/ یافته ها: تفاوت عملکرد اندام فوقانی قبل وبعد از استفاده از اسپلینت با 04 .(P >0/ مچ دست قبل و بعد از استفاده از اسپلینت با معنیدار نبود ( 05 میتواند عملکرد اندام فوقانی مبتلا Volar-Dorsal Wrist/Hand Immobilization نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که استفاده از اسپلینت در بیماران سکته مغزی را بهبود بخشد. اگر چه تغییراتی در اس