مقایسه روش استفاده از صدای ضبط شده سخنران با روش یادداشت برداری در کلاس بر میزان یادگیری دانشجویان مقطع کارشناسی فیزیوتراپی

Abstract

زمینه و هدف: در حال حاضر سخنرانی به طور گسترده­ای به عنوان یک روش آموزش در سطح دانشگاه مورد قرار میگیرد ، بویژه اگر هدف انتقال مطالب به تعداد زیادی از فراگیران باشد . آنچه که در سالهای اخیر در روش­های آموزش سخنرانی در دانشگاه­های کشور شیوع بیشتری پیدا کرده است، ضبط صدای سخنران توسط فراگیران می­باشد. در برخی از مطالعاتی که تا کنون انجام شده مطرح گردیده است که ضبط صدای سخنرانی در دانشگاه و استفاده از آن در خارج از کلاس دارای مزایای زیادی است و برخی دیگر عنوان کرده­اند دانشجویان با ناتوانایی­های مشخص ممکن است از ضبط صدا استفاده کنند و این روش موجب عدم تمرکز دانشجو در کلاس شده و یادگیری را کاهش می­دهد. هدف این مطالعه، مقایسه روش استفاده از صدای ضبط شده سخنران با روش یادداشت برداری در کلاس در میزان یادگیری دانشجویان کارشناسی فیزیوتراپی بود. روش بررسی: 29 دانشجوی کارشناسی فیزیوتراپی مشغول به تحصیل در دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران براساس شیوه مطالعه در دو گروه شامل: استفاده از صدای ضبط شده سخنران و یادداشت برداری در کلاس در این مطالعه توصیفی- مقطعی مقایسه­ای شرکت کردند. نمره آزمون کتبی دانشجویان، نمره ارزشیابی استاد، نمره رضایتمندی از واحد درسی و نمره دانشجویان در سوالات با سطح دشواری بالا به عنوان متغیرهای وابسته برای این بررسی در نظر گرفته شد. یافته­ها: در مقایسه میانگینهای نمره آزمون کتبی دانشجویان( 92/0 = P )، نمره ارزشیابی استاد ) 55/0= P )، نمره رضایتمندی از واحد درسی ( 57/0 = P ) و نمره دانشجویان در سوالات با سطح دشواری بالا با ( 53/0 = P )، بین دو گروه اختلاف معنادار ی وجود نداش ت. نتیجه­گیری: استفاده از روش ضبط صدا تاثیر معنی­داری بر یادگیری دانشجویان نداشت. نتایج به دست آمده در این مطالعه مربوط به یک واحد درسی خاص بود و نمی­توان نتایج آن را به سایر دروس تعمیم داد. کلید وازه­ها: سخنرانی، ضبط صدا، نمره آزمون کتبی، نمره ارزشیابی استاد