تعیین رابطه سن و جنسیت با آستانه وضوح زمانی و امتیاز بازشناسی واژه در حضور نویز در افراد با شنوایی هنجار

Abstract

زمینه و هدف: آزمون گفتار در نویز توانایی فرد در استخراج گفتار از نویز محیطی را بررسی می­کند. وضوح زمانی نیز به توانایی درک تغییرات محرک در طول زمان گفته می شود که در درک گفتار نقش بسزایی دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر سن و جنسیت بر نتایج آزمون های گفتار در نویز و وضوح زمانی در بزرگسالان با شنوایی هنجار صورت گرفت. روش بررسی: آزمون گفتار در نویز در سطح راحت شنوایی در سه نسبت سیگنال به نویز صفر،10- و20- دسی بل و آزمون کشف وقفه در چهار سطح شدت محرک 10، 20، 30 و 40 دسی بل Sensation Level: SL ، روی 29 فرد هنجار (58 گوش) در دو گروه سنی 25تا40 سال (14 فرد که میانگین 20/32 سال و انحراف معیار 32/4 داشتند) و 41 تا 55 سال (15 فرد که میانگین 79/46 سال و انحراف معیار 99/4 داشتند) انجام شد. یافته­ها: بین امتیاز بازشناسی واژه در سکوت و در حضور نویز در هر گروه سنی، تفاوت معناداری وجود داشت (0001/0> p ) مقایسه دو گروه سنی در امتیاز بازشناسی واژه در نسبت سیگنال به نویز 10- و 20- دسی بل معنادار بود (02/0 p ≤ ). تفاوت امتیاز بازشناسی واژه بین دو جنس در سکوت و سه نسبت سیگنال به نویز، معنادار بود (04/0 p ≤ ). در هر گروه، بین آستانه کشف وقفه در 4 سطح شدت مورد بررسی، اختلاف معناداری مشاهده شد (0001/0> p ). جنسیت و سن بر آستانه کشف وقفه تاثیری نداشت. نتیجه گیری: در گروه افراد میانسال نسبت به گروه افراد جوان علیرغم آستانه های شنوایی هنجار، امتیاز بازشناسی گفتار در حضور نویز و توانایی کشف وقفه، کاهش می یابد. به نظر می رسد امتیاز بازشناسی واژه و درک گفتار در زنان بهتر از مردان است. کلید واژه­ها: گفتار درنویز، وضوح زمانی، سن، جنسیت