نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorنیک اردکانی, محمدجوادfa_IR
dc.contributor.authorعلیایی, غلامرضاfa_IR
dc.contributor.authorعبدالوهاب, مهدیfa_IR
dc.contributor.authorباقری, حسینfa_IR
dc.contributor.authorجلیلی, محمودfa_IR
dc.contributor.authorفقیه زاده, سقراطfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-22T04:03:31Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-12T04:03:31Z
dc.date.available1399-08-22T04:03:31Zfa_IR
dc.date.available2020-11-12T04:03:31Z
dc.date.issued2010-07-01en_US
dc.date.issued1389-04-10fa_IR
dc.identifier.citationنیک اردکانی, محمدجواد, علیایی, غلامرضا, عبدالوهاب, مهدی, باقری, حسین, جلیلی, محمود, فقیه زاده, سقراط. (1389). بررسی تأثیر و ماندگاری روش درمانی استفاده اجباری(CIT) بر اسپاستی سیتی و عملکرد اندام فوقانی کودکان فلج مغزی همی پلژی 6 تا 12 ساله. توانبخشی نوین, 4(3), 41-47.fa_IR
dc.identifier.issn2008-2576
dc.identifier.issn2008-2584
dc.identifier.urihttp://mrj.tums.ac.ir/article-1-93-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/520353
dc.description.abstractزمینه و هدف: فلج مغزی یک اختلال غیر پیشرونده و از شایعترین مشکلات حرکتی در نوزادان می باشد. بسیاری از کودکان مبتلا به فلج مغزی از نوع همی پلژی هستند. یکی از مشکلات مهم این کودکان اختلال عملکرد اندام فوقانی یکطرفه می باشد که عدم استفاده از سمت مبتلا، باعث فراموشی و مشکلات بیشتر در این سمت می شود. در این مطالعه به بررسی تاثیر پذیری روش استفاده اجباری از سمت مبتلا ( Constraint-Induced Therapy) و میزان ماندگاری این روش بر اسپاستی سیتی و عملکرد اندام فوقانی کودکان فلج مغزی همی پلژی 6 تا 12 ساله پرداخته شده است. روش بررسی: در این پژوهش شبه تجربی پیش آزمون - پس آزمون ، 20 کودک فلج مغزی همی پلژی 6 تا 12 ساله (15 پسر و 5 دختر) با میانگین سنی 7/8 سال بر اساس نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. مداخله بمدت 8 هفته انجام شد و بیماران 4 هفته مورد پیگیری قرار گرفتند. اسپاستی سیتی مچ دست و آرنج سمت مبتلا توسط آزمون Modified Ashworth Scale و عملکرد اندام فوقانی سمت مبتلا توسط آزمون Box & Block  مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با آزمونهای t زوج و ویلکاکسون تحلیل شدند. یافته­ ها: استفاده اجباری از اندام مبتلا باعث کاهش معناداری در میزان اسپاستی سیتی مچ (00/0p = ) و آرنج (005/0p = ) و افزایش معناداری در نمره عملکرد (00/0p = ) دست مبتلا گردید که این میزان بهبودی به طور معناداری تا یک ماه پس از پایان مداخله نیز باقی ماند. نتیحه­ گیری: استفاده اجباری از اندام فوقانی مبتلا با دو مکانیسم کاهش عدم استفاده از اندام مبتلا و همچنین پلاستی سیتی عصبی احتمالا می تواند باعث کاهش اسپاستی سیتی اندام مبتلا و به همراه آن افزایش عملکرد اندام گردد که این بهبودی ممکن است در اندام مبتلا ماندگار بماند.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.relation.ispartofتوانبخشی نوینfa_IR
dc.relation.ispartofModern Rehabilitationen_US
dc.subjectفلج مغزی همی پلژیfa_IR
dc.subjectاستفاده اجباریfa_IR
dc.subjectعملکرد اندام فوقانیfa_IR
dc.subjectاسپاستی سیتیfa_IR
dc.subjectعمومىfa_IR
dc.titleبررسی تأثیر و ماندگاری روش درمانی استفاده اجباری(CIT) بر اسپاستی سیتی و عملکرد اندام فوقانی کودکان فلج مغزی همی پلژی 6 تا 12 سالهfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume4
dc.citation.issue3
dc.citation.spage41
dc.citation.epage47


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد