اثر نحوه حمل کوله پشتی و وزن آن بر روی تغییرات پاسچرال والگوی راه رفتن دانش‌آموزان روستایی بر روی تردمیل

Abstract

زمینه و هدف: حمل کوله پشتی در وضعیت­های نامطلوب و با وزن زیاد عامل موثری در ایجاد دردهای اسکلتی – عضلانی است. تحقیق حاضر با هدف مطالعۀ اثر حمل بار کوله پشتی به شیوۀ حمل یک طرفه و با اوزان مختلف، بر روی ارتفاع قد، زوایای پاسچرال و الگوی راه رفتن دانش آموزان پسر روستایی انجام شده است.

روش بررسی: بدین منظور، 20 دانش آموز سالم پسر (میانگین سنی 5/1 ± 3/12 سال) به صورت تصادفی انتخاب شدند. هر یک از آزمودنی­ها کوله پشتی‏هایی به شیوۀ حمل یک طرفه و اوزان 0، 10، 15 و 20 درصد وزن بدن، با سرعت 1/1 متر بر ثانیه بر روی تردمیل به مدت 30 دقیقه راه رفتن حمل کردند. از آزمودنی­ها در حال راه رفتن فیلم برداری شد. تجزیه و تحلیل سینماتوگرافی فیلم­های گرفته شده با نرم افزار دارت فیش انجام گرفت.

یافته­ها: حمل کوله پشتی به شیوۀ یک طرفه، در شاخص ارتفاع قد و زاویه خم شدن بالاتنه بین اوزان 0تا10 و 15تا 20 درصد وزن بدن تغییرات معناداری مشاهده شد اما بین 10تا 15درصد تفاوت معنادار نبود. تغییرات زاویه خم شدن زانو بین اوزان مختلف معنادار نبود اما تغییرات در شاخص های فاصله یک طول گام بین 0تا 10 درصد وزن بدن و در تواتر گام در دقیقه بین اوزان 0تا10 و 10تا 15 درصد معنادار بودند.

نتیجه­گیری: سرانجام، تجزیه و تحلیل داده­ها نشان داد حمل کوله پشتی به شیوۀ حمل یک طرفه در شرایط حمل بار سبب کاهش معنادار ارتفاع قد (05/0P<)، افزایش معنادار زاویه خم شدن بالاتنه (05/0P<) و افزایش زاویۀ خم شدن زانو (05/0P<) می­شود. علاوه براین، حمل بار کوله پشتی به شیوۀ یک طرفه باعث افزایش معنادار فاصله یک طول قدم و تواتر گام در دقیقه نیز می­شود (05/0P<)).

کلید واژه­ها: دانش آموزان روستایی، حمل کوله پشتی به شیوۀ یک طرفه، پاسچر، الگوی راه رفتن