ارائه یک روش نوین کلینیکی جهت تشخیص شدت آسیب در آرتروز و پیچ‏خوردگی مفصل مچ‏پا و مقایسه پارامترهای حرکتی بین گروه‏های مختلف

Abstract

زمینه و هدف: در سال‌های اخیر ارائه الگوهای کمی برای تشخیص آسیب در مفاصل و شدت آن، بررسی روند بهبود و میزان کارایی روش‌های درمانی، بسیار مورد توجه قرار گرفته ‌است. برای اندازه‌گیری حرکت و کمی‏سازی اطلاعات مربوط به حرکت مفاصل، روش‌های اندازه‌گیری گوناگونی وجود دارد که از آن جمله می‏توان به استفاده از سنسورهای اینرسی اشاره کرد. هدف این پژوهش کمی‏سازی میزان آسیب در مفصل مچ‏ پا می‌باشد.

روشﺑﺮرﺳﯽ: به منظور اندازه‌گیری کمی حرکت مفصل مچ پا، سنسورهای اینرسی بر روی ساق و پنجه پای دو گروه افراد سالم و بیمار دچار آرتروز یا پیچ‌خوردگی نصب شدند و در طی 8 حرکت مشخص مچ پا در سه صفحه آناتومیکی، میزان سرعت و شتاب حرکت اندازه‌گیری شد.

ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ: با استفاده از مقادیر ثبت شده توسط سنسورها در حرکات مختلف برای هر فرد و معیارهای در نظر گرفته شده، پارامترهای مختلفی محاسبه می‏شوند که با توجه به مقادیر آنها، می‏توان مقایسه‌ای نسبتا دقیق و کمی بین پای سالم و دردناک بیمار و همچنین میان افراد سالم و بیمار انجام داد. با مقایسه نتایج، به طور کلی می‏توان نتیجه گرفت که پارامترهای RAV (Range of Angular Velocity - تابعی از دامنه سرعت زاویه‏ای)،P (تابعی از حاصل‏ضرب سرعت و شتاب خطی) وM (حداکثر گشتاور در مفصل) به خوبی تفاوت بین افراد سالم و بیمار را در یک جامعه آماری نشان می‏دهند،هرچند عملکرد آنها به عنوان پارامتری تشخیصی برای تشخیص میزان آسیب‏دیدگی افراد مناسب نیست.

ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮی:آنالیز حرکتی مفصل مچ‏ پا و مقایسه نتایج بین دو گروه بیمار و سالم نشان می‏دهد که معیارهای ارائه شده برای این بررسی می‏توانند به عنوان مشخصه‏ای جهت تشخیص میزان آسیب‏دیدگی مفصل مچ‏‏پا مورد استفاده قرار گیرند. همچنین با انجام همین بررسی بر روی دو گروه افراد سالمند و جوان مشاهده می‏گردد که معیارهای ارائه شده می‏توانند اختلاف موجود بین پارامترهای حرکتی دو گروه در نظر گرفته شده را نشان دهند.

کلیدواژه‏ها: پیچ‏خوردگی مفصل مچ پا، اندازه‌گیری حرکت، آرتروز، سنسورهای اینرسی