بررسی تأثیر پیگیری تلفنی پرستار بر خودکارآمدی زنان مبتال به دیابت نوع 2

Abstract

مقدمه: دیابت یک بیماری شایع و پرهزینه می باشد. پرستاری تلفنی نه تنها در کاهش هزینه ها ، بلکه نقش موثر و غیر قابل انکاری در ارائه مراقبت پرستاری و خودکارآمدی بیماران دارد. این مطالعه با هدف تاثیر پیگیری تلفنی پرستار بر خودکارآمدی زنان مبتلا به دیابت نوع 2 در شهر همدان انجام شد.

روش کار: این مطالعه از نوع نیمه تجربی دو گروهی، به صورت پیش آزمون پس آزمون بر روی 109 زن مبتلا به دیابت نوع دو (55 نفر در گروه مداخله و 54 نفر در گروه شاهد) در همدان انجام گرفت. نمونه ها به صورت بلوکی تصادفی جایگشتی انتخاب شدند. اطلاعات لازم به وسیله پرسشنامه دو قسمتی شامل مشخصات دموگرافیک شامل 10 سوال، و ﻣﻘﻴﺎس ﺧﻮدﻛﺎرآﻣﺪی در ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ دﻳﺎﺑﺖ (93/0r=) مشتمل بر 19 سوال جمع آوری گردید. ﮔﺮوه آزﻣﻮن ﺑﻪ ﻣﺪت 12 ﻫﻔﺘﻪ ﺗﺤﺖ ﻣﺪاﺧﻠﻪ پیگیری و مشاوره تلفنی قرار داشتند. دادهﻫﺎی ﺑﻪدﺳﺖآﻣﺪه ﻗﺒﻞ و ﺑﻌﺪ از ﻣﺪاﺧﻠﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺮم اﻓﺰار SPSS/16 و روش های آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی‎داری آزمون‎ها 5 درصد در نظر گرفته شد.

یافته ها: میانگین نمره‌ی خودکارآمدی در گروه کنترل، قبل و بعد از پیگیری تلفنی به ترتیب 52/37±35/117 و 33/37±53/117 و در گروه آزمون قبل و بعد از مداخله به ترتیب 41/36±05/122 و 93/19±03/163 بود. در گروه آزمون خودکارآمدی بعد از مداخله به طور معنی داری افزایش یافت (001/0>P).

نتیجه گیری: با توجه به یافته‌های مطالعه، می‌توان نتیجه‌گیری کرد پیگیری تلفنی پرستار در ارتقاء خودکارآمدی زنان مبتلا به دیابت مؤثر بوده است.